ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Ο ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ

Σκέφτομαι τον ποιητή Γιάννη Κ.Παπαδόπουλό
Σημείωση πρώτη
______________________________
Θυμάμαι την πρώτη μας γνωριμία.Ένα συγκλονιστικό βραδυνό στο Εσπέρινό Γυμνάσιο Λεμεσού.Τα δάκρυά του για το Γρηγόρη.Ύστερά πολλά πρωινά και απογεύματα στη Ρωδίονός Γεωργιάδη να μου ιστορά να με διδάσκεί....
Ήταν ο ποιητής της Λεμεσού,εικονογράφος της Κυπριώτικής Επανάστασής.,διακριτικός κριτής με λέξεις ατόφιες,αληθινές για τα δύσκολά βήματα του εξήντα και του εβδομήντα.Να σημειώσουμε κα...ι κάποιες από τις παραγνωρισμένες έμορφές ψηφίδες της βιοτής του.Κοσμοπολίτης λογοτέχνης,ταξιδευτής ακάματος.Έλληνας και πολίτης της οικουμένης ταυτόχρονά.Συλλέκτης παθιασμένος.Δεινός μελετητής με οξύ κριτικό πνεύμα.Πνευματώδης και ευχάριστός συνομιλητής.Εύθυμός και πρόσχαρός.Προικισμένος με έντονή μνήμη και δύναμη αφομοίωσης μπορούσε να περιγράφει γεγονότα παρελθοντικά με ακρίβειά σημειώνοντάς ακόμη και επιμέρους λεπτομέρειές.Μάστορής των ευτράπελών διηγήσεων και της έμμετρης σάτιράς.
Εκείνο το βράδυ ακούστηκέ τ'όνομά του στην τηλεόραση.Η αγγελία θανάτου στις ειδήσεις.Ολιγόλογή και βιαστική.Ήταν τελικά η δοκιμασία του να ζει μες στην σκληρότητά και τις εμπάθειές των λογοτεχνικών μας πραγμάτων.Έζησε χωρίς ντουντούκες γι αυτό και έμεινε παραγνωρισμένος ως ποιητής και πεζογράφος.Ο μόνος Κύπριός που διακρίθηκέ στους διαγωνισμούς διηγήματος της Καθημερινής.
Έζησε τρία χρόνια αντάρτης πόλεως.Καταζητούμενός στο WANTED MEN OF CYPRUS.Δεινός συντάκτης σε όλο τον παράνομο τύπο της ΕΟΚΑ.Έλοιωσε κυριολεκτικά μες την καταδίωξη των Εγγλέζων.Τριαντα εξι μήνες απο σπίτι σε σπίτι,κρύπτη σε κρύπτη, κρησφύγετό και κρυψώνα για να παρελαύνουν οι άκαπνοι οι ατάλαντοι και το βασίλειό των επιτηδείων στα κατόπινά χρόνια.
Δεν εμπιστευόταν τους άθεούς,τους οπαδούς των ολοκληρωτισμών.Αγαπούσε τους χωρικούς Κυπριώτες την Κύπρο την Ελευθερία της την Αυτοδιάθεσή.Ήταν φιλαλήθης και μετριόπαθής.Διάβαζε τον Μακρυγιάννη απ τα χρόνια του πενήντα.Προείπε απο το τέλός του Αγώνα τι μας περίμενε τη διχόνοια που ερχόταν.Τους τάφούς των μαρτύρων που θάμεναν χωρίς νερό χωρίς ένα χέρι συντροφικό.
Διαβάστε τις τρεις ποιητικές του συλλογές τη συλλογη διηγημάτων ΤΑ ΧΡΙΣΤΑΓΚΑΘΑ.Τις πάμπολλές δημοσιεύσεις του από το 1944 στον Παρατηρητή της Λεμεσού μέχρί το 1991
στο περιόδικό Υφάδι.Δημοσιεύσεις και συνεργασίες σε δεκάδες κορυφαία έντυπα στην Ελλάδα
Κάποτε ήταν τόσο κοντά μας.Ήταν "Τότε που πολεμούσαμε"
ΥΓ.Ο Γιάννης Παπαδόπουλός γεννήθηκε το 1928 και έφυγε για τον ουρανό το 1997.

Έκαμνεν κάτι σιειμώνες εις τη Δρούσια

Έκαμνεν κάτι σιειμώνες εις τη Δρούσια κάτι σιειμώνες.Έναν μήνάν βροσιήν ελαλούσαν οι παππούες, οι προπαππούες μας.
Ήταν έτσι ένας σσιειμώνας τζιαι εκαθούμαστεν ούλλοι εις την νησκιάν με προεστωτες τον παππού μας το Γιαννή, τον Τύλληρόν ,ελαλούσαν τον τζιαι Γιαννήν του Δασκάλου τζιαι τη γιαγιάν τη Σοφρωνίαν του Κουππάρη ,του Στυλιανού του Κουππάρη κόρη, ,του αδρώπου του πολλά καλοσυνάτου που επέθανέν νέος που την αδικίαν τζιαι την αχαριστίαν των αθρώπων.
Γυρόν που την νησκιάν ...του μαειρκού εις το προτελευταίον σπίτιν τότες του χωρκού .Το τελευταίον ήταν του θείου του Αντρέα του Φέττού τζιαι της θείας της Μαρούλλας που μας αγαπούσαν τζιαι αγαπούσαμεν τους πολλά
τζιαι με το χαμόγελόν τους ,τον σιαιρετισμόν τους τον γλυτζιν, μέλιν.
Ελαλούσεν ο παππούς τζιαι η γιαγιά ιστορίες παλλιές, έναν σιειμώναν πολλά βαρύν που εφκένναν που το σπίτιν μόνον για να κουτσιήσουν βίκον μες το άσιερόν των κτηνών μες τους σταύλους να τα σάσούν να τα ταράξούν νάκκον.Έβρέσιεν έναν μήναν εκατεβήκαν οι ποταμοί πέλα σέλα επέρναν ο,τι εβρίσκαν ομπρος τους.Ο κόσμός εμηνισκεν έσσω ετρωέν σούππες τραχανάν, αυκολέμονες, λουβάνες ,όρνιθες της αυλής με τα μακαρούνιά τζιαι το φιδεν του σιερκού.
Τούτα ούλλά ακούαμεν τα με τον παππού να ρέσσει πας το σουβλίν σαρτζιερα ,,λουκάνικά, λαρτίν με κρέας πάνω του τζιαι να τα ψήννει παστην νησκιάν να τα φκάλλει πας το πιάτον
να κόφκουμέν ψουμίν σιταρένον, ζυμωτόν που το φούρνόν τον καλοπυρωμένον της θείας της Σαββούς.Η γιαγιά να τηανίζει μαστορικά τα αυκά της γήστης μας τζιαι εμείς ούλλοι αγγόνια ,παιθκιά, συγγενείς να τρώμεν περιχαρείς παρέα με τις παραβολάες τζιαι τες ιστορίες τους πρωτινούς τζιαι τζιείνους που πήαν να πολεμήσούν εις τες μούλες τζιαι για το γούμενον των μοναστηρκών τζιαι τον παππούν τον Παναήν που ξενητεύτειν τζιαι ήτουν πρώτος παλιωτάρης εις την Αίγυπτόν.
Θκεια Σοβρωνία θκειε Γιαννή είσαστέν έσσω.Κοπκιάστε μάνα μου ποδά πκοιοι είστε μάνα μου.
Ελάτε μωρά μου κατσετε στην νησκειά να στεγώσετέ.
Ήταν κάτι σιειμώνές της Δρούσιας του 1979 του 1980 τζιαι ύστερίς ούλλόν φως πρωτινον
τζιαι ευκαρίστησήν αδρώπινήν.Τότες που εμαχουνταν πκοιος να σου τζιεράσει πρώτός εις τους καφενέες.
Ποττέ να πκιερώσεις γιε μου.Παναία μου ο γιος του καλαερφού μου.Με τον τζιύρην σου επαένναμέν μαζίν σκολείον.Ήντα καλή ήταν η παρέα του.Η γιαγιά σου έκαμνέν κάτι χαλλούμια τζει στον Ακάμαν Όποτε επαένναμέν εφορτωνέν μας .Πο ούλλα τραχανάες ,αναραές ,χαλλόυμια φρέσκά μες τους κούζούς.Για την κουμέραν ελάλεν.Α η θκειά μου η Αννεζού .Πολλά καλή η νουννά μου.
Σιειμώνες της Δρούσιας μας ούλλον αγάπην.Αγάπήν τζιαι βράστην πολλήν τζιαι καλήν μες την καρκιάν

ΚΡΥΟ ΤΑΝΤΑΝΟ

Κρύο τάντανο που θάλεγε και ο Μάστρε Φώτης ο Κόντογλου και σκέφτομαι κάτι νύχτες κρυές σιόνιν μες τα φτωσικά μας φοιτητικά ημιυπόγειά τζιαι κάτι σκοπιές στην Αθαλάσσα που τους πιο κρυαδερούς τζιαι υγρούς τόπους της Κύπρου.Μετά τα Μεσάνυχτά να κατεβαίννει έναν πράμαν που τον ουρανόν ένας αέρας ούλλον νερόν χωσμέννον μες το ππούσιν.Τζιαι ύστερα που τες τρεις να νομίζεις πως τα ποθκια σου πλέουν μες το νερό Αν ήσουν τελευταίον νούμερον ως τις εννιά το πρωίν να νομίζεις πως τα άρ...βυλά εν γεμάτα νερόν.
Όι πως εν ηξρραμεν που τούτα.Άμαν επάτας το μεσημέριν που επαέννες σκολείον μες τις λάντες τζιαι εγέλαν σου καμμιά βαθκιά λαγκούφα ποτζείνες που ήταν γεμάτη η Λεμεσός επήαιννές εις το Αθηναίδειόν με φουσκιν παπούτσια κλάτσες τζιαι έφκαλλές την έτσί ως τις πέντε και τέταρτόν που ήταν να σκολάσεις.
Μες την τάξην βέβαιά ερυούσαν τζιαι άλλοι.
Εφορούσαν μόνον πουκάμισον τζιαι κανέναν λεπτόν τρικούιν που εμιτσιιανέν του αρφού τους.Ελαλούσαν πως εν ρυούν πως εν πελλάραν που κάμνουμέν τζιαι κουκκουλωνούμαστεν .Τζιαι όμως κάποτε ένωθες πως εσιγοκτυπούσαν τα δοντούθκια τους φίλους μου μα ήντα να κάμουν.
Αθθυμούμε ήντα χαράν έκαμά άμαν τον είδα ύστερα που τρεις εφτομάδες εις το Γυμνάσιόν να φορεί βραστόν σακκολύίν έναν τζάκετ πασιήν στρατιωτικόν νάκκον πατσιαρισμένον.Κάποιος καλογνωμός έδωκέν τουτο.Έφκαλέν μαζίν του τρεις σιειμώνες.Ήταν ποξαρκής μεάλον του ευτυχώς.Τζιαι να φανταστείς στους τόπους τους ο τζιύρης του ήτουν άρκοντάς.Γέρημή προσφυγιά, βαρετή φτώσεια.
Αντέξαμέν .Δόξα τω Αγίω Θεώ.
Μιαν νύχταν υπό το μηδεν βροσιές τοίχος υδάτινόν καταρράκτες του ουρανού.Πουκάτω που έναν υποστεγόν φορτηγών.Ξυλοπαγιασμένος μες σε μιαν χλαίνην του Β Παγκοσμίου.Στην Αθαλάσσσαν Δετζιέβρής.Ο θαλαμοφύλακας που με είδεν ντυμένον λαλεί μου .Μα εννά παείς.Εννοούσε πως ήτουν νά πεθάνω τζιαμε έξω.Εννα πάω είπα του.Εννα φκει πόψε έφοδόν.
Κατά τις θκυο τχιαι δέκα ετόν ποτζιει μες τη χλένη εφοδεύων.Σαν να ταν πολέμαρχός του παλλιου τζιαιρού.Εκαμά του κανόνικά αναγνώρισην πλήρην.Εστασαν τα νερα τζιαι επηαίννάν των ποθκιών του.Αμαν ετέλειωσα ληρτεν κοντά υπογραψεν το βιβλίον της σκοπιάς με μιαν ιεροπρέπειαν.Ύστερίς εδεικλησεν πάνω μου.Καλησπέρα δάσκαλέ λαλεί μου με έναν τρόπον επαινετικόν.Άμαν είδα την υπήρεσίαν είπα ο Ποππάτζής εννάν τζιαμέ.Είπα καλησπέρα Κύριε Λοχαγέ.Κράτα καλά λαλεί μου τζιαι ετράβησεν για τις άλλες σκοπιές.Προς στιγμής ενόμισα ήτουν ο Αυξεντίου.
Αλλάξαν με στις τρεις σχεδόν ποξυλλιασμένον.Εμπήκα στο θάλαμόν.Έφκαλλά τα αρβυλά να μπω μες τες πατανίες.Λαλει μου ο θαλαμοφύλακας.Άντεξες ρε σειρά; Άντεξα ρε Νικολάου.Κρυάδες που τραβησαμέν σαν τούτες ρε σειρά .Τζιαι φαντασου τους τους γέρημούς μες τα τσιατήρκα το Σιειμώναν του 74.Ήταν ένας σιειμώνας ξυλοπαγιασούρα τζιαι ερύαν τζιαι η καρκιά τους που τους τα κλέψαν ούλλά εξον που την ψυσιήν τους.
Καληνύχτά δάσκαλε
Καληνύχτα Νικολάου
Έσιει που τζειν την νύχτάν που είπα πως χαλάλιν εν θα τους τα κάμω.Τζιας με λάμνούν ούλλοι που γυρόν

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΒΙΟΣ ΑΠΛΟΣ

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Η ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΦΗ
ΕΡΓΟΧΕΙΡΟΝ ΟΥΤΙΔΑΝΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΗΜΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΕΚ ΔΡΟΥΣΙΑΣ ΠΑΦΟΥ
ΠΑΡΟΙΚΟΥΝΤΟΣ ΕΙΣ ΝΕΑΝ ΑΜΑΘΟΥΝΤΑΝ
Αρχινώ σήμερον να ιστορήσω το βίον του συντοπίτη μου Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα.Κατα πρώτον θα σας πω για τους γονέγους του που ήτον συγχωριανοί μου και αυτοί.Ο πατέρας του ελέγετούν Επιφάνιος ωσάν το Δεσπότην μας εκείνον τον τρανόν όστις εθαυματούργησεν πολλά.Της μητρός του το όνομαν ήτουν Κοσμία και ήτουν ψυχή έμορφη πολλά και εις την ψυχήν ζηλευτή.
Η γέννησις του καταπώς λεν οι γραφές το έτος πεντακόσια πεντήκοντα πέντε εις την Παλιάν Λέμεσόν που τότες την ελέγασιν Αμαθούνταν και ήτουν κτισμένη εις τον Αιγιαλόν.Έπερνεν ο Επιφάνιος το τέκνον του και εφκένασείν να περπατήσούν εις το ακρογιάλλιν δια να παίξει και να χαρεί το πολλά ωραίον του Θεού κτίσμαν,την θάλασσαν και τις ομορφκιές της,το τζύμμαν , τους αφρούς, να κρολοηθεί τα τραούθκια της......
Όποιον εσυναντούσαν εσιερέταν τους τζι ' ετίμαν τους.Αννοίαν τα ξωπόρτια να μπεί ο άρκοντας ο Επιφάνιος που κυβέρναν την νήσον με φόον Θεού και αγάπην δια τους Κυπριώτες περισσήν.Έβλεπεν ο Ιωάννης και ελάββεννεν παράδειγμαν και ωφελήτουν πολλά.
Εις το σχολείον με πόθον ζηλευτόν εμελέταν και εμορφώνετουν κατά την τάξην του τότε καιρού.Εμαθήτευσεν εις εναρέτους δασκάλους και σοφούς μα το περίτου εγνώρισεν μετά πολλής χαράς τας γραφάς τας ιεράς.
Κοντά εις την μητέραν του εμάνθανέν αλήθειες δια την ζωήν και εδιδάχθε ιν τον τρόπον του αληθινού πλούτου, του θησαυρού του εν ουρανοίς.Η οικογένειά του ήτουν πλούσια και εις την Ρωμανίαν ξακουστή.Μα ο καλός Ιωάννης εκατάλαβεν τας συμβουλάς της μητρός του της Κοσμίας και δεν ελογάριαζεν τα μαξούλλια τα πουγκιά και τα γεννήματα που έπεμπεν ο Πλάστης μας εις το αρχοντικόν τους.
Σημείωση: Αποφάσισα να σας αποστείλω πρώτα ο Θεός την εντελώς πρώτη γραφή του Βίου του Αγίου Ιωάννη γιατί πλέον την νοιώθω και γλωσσικά και νοημάτικά ένα κομμάτι της ψυχής και των πόνων μου.Γραφτηκέ το 1994 το Καλοκαίρι μετά από μια ετήσια καταιγίδα.Επιπρόσθετά σήμερα ο Άγιός και ο πατέρας του σπάνιες ηγετικές μορφές με θυσιαστικό ήθος κομίζουν μιαν άλλην οδόν για να την πκιάουν νυν και μελλοντικοί ηγέτες μας πέρκει δούμεν Φως τζιαι πνευματικήν ελευθερίαν τζιαι ολίγην προκοπήν ως Γένος Ελλάς και Κυπριακή Δημοκρατία και ελληνισμός απανταχού της Γης

ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΚΡΥΑΔΕΣ ΤΟΤΕΣ

Εκρυάδισεν καλά τζιαι φορώ τα γάντιά τζιαι μαχουμαι μες την κρυάδαν να στραφώ με τον καρκαντάν που το Αθηναίδειόν.Φακκά μου τ'αγιάζιν καταπρόσώπον.Εν η αλήθκεια ριώ μα νώθω τζιαι πολλά ζωντανός.Έτσι ήταν οι κρυάδες τότες.
Εκλεισα το σακκούιν ως πάνω.Εδισα τζιαι τον καούκκον να μεν κρυώνουν τα φκιά μου τζιαι βάλλω τα δυνατά μου να φτάσω στου Χαράκη.Τζιαμε στην λεωφόρον φκαίννει που το δρόμον του Αλάσια βουρητός ο Γιώρκος να προλάβει το λεωφορείον του Καντού.Πιο πάνω στην Πυροσ...βεστικήν φυλάουν τις Καβασακι οι υπάλληλοι του Σύκα.Προσπερνά με το 17 τζιαι σιερετούν με οι κορούες που
παν για τον Υψωνάν μες τη βράστην του λεωφορείου..
Ασσεν καλά τα γάντια τζιαι μπορώ τζιαι κρατώ τα τιμόνια.Ψηλά στην Ιωάννη Κυριακίδη ο Παππαρίδης βάλλει το Κρίφτερ στο έμπα της πολυκατοικίας τζιαι μασιεται να το κλειώσει.Φτάννώ στην Τροόδους.Ήρτεν η γιαγιά η Σοφρωνία που τη Δρούσια.Φρεσκος τραχανάς πας το τραπέζιν αχνηστός.Φάε γιε να βράσεις.Εξυλοπάγιασες.Στο χωρκόν εσιόνισεν εχτές.Έσειρεν μαλλούππαν.Αρκέφκω να βράζω σιγά, σιγά.
Ήταν κατι σιειμώνες όνομαν τζιαι πράμαν.
Εμπαινες μες τα ρούχα να βράσούν τα ποθκια σου να συβράσεις να τζοιμηθείς με μιαν περέαν αγγέλους να σε γλέπουν τον ανεπρόκοπόν που αγάπαν τα γράμματα του Αθηναιδείου Στ Γυμνασίου τζιαι ούλλα τα άλλα καλά τζιαι χρυσαφένα του.Χαλάλιν τζιαι τα λλία λάθη του.Τζιαι τζείνα αγαπώ τα πκιον.Προπάντος τα στολιθκια ,τα παιθκια του ,κοπέλια τζιαι κορούδες.Αντζιελοκάμωτες τες ελάλεν ο πελλός ο φίλος μου τζιαι εκαμνεν με τζιαι εγέλουν τζι ας ήταν κρυάδα πολλή.Ξυλοπαγιασούρα.
ΥΓ.Έτσι κρυάδες τζιαι είχα συμμαθητές στο Γυμνάσιον μες τις παράκκες τζιαι τα μεαλοττσιατιρά τα άσπρα που άμαν τα θώρες στον Καταυλισμόν Κολοσσίου επόνες τη ψυσιήν σου.Τζιαι όμως εγελούσαν τζιαι επελλανισκαν μας με τις πινέζες τζιαι τις πλάκες τους Συναχτήτε ελάλεν τους ο Νίκος .Επαρακάμετετό ρε κοπέλλια.
ΥΓ2.Αφιερωμένον στον Θεόδωρόν Κυπριανού που εσκολάσαμεν πολλές φορες μες τες κρυάδες τες βαρετές.Οι παλιές φιλίες τες κρυάδες εν τες εφοούνταν .Ήταν βραστες οι καρκιές μας.Είχαν μιαν ζεστασιάν αληθινήν .Ελαλούσαντειν αγάπην.Ετσι λαλεί η μάνα μου η καλοσυνάτη.

ΑΜΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣ ΤΗ ΘΛΙΨΗ

Άμαν είσαι μες τη θλίψην ελάλεν μου ο παππούς ο Αναστάσης εις τη Χώραν να θωρεις δεντρά,θάλασσαν.
Να πίννεις τζιαι κανενάν κρασίν ελάλεν νου φίλου μου να ανοίει η γλώσσα σου να λαλείς τον πόνον σου να φέυκει που πάνω σου.
Αθθυμούμε ύστερα που το Οδόφραγμά επκιάα στρατές των στρατών τζιαι επήα εις τας Αθήνας Μεάλην Εφτομάν του έτους 1990.Έρεξα τζιαι είδα τον Κύριον Νίκον Βασιλειάδην είπα του τον πόνον μου για την Κύπρον που ήταν σχεδόν τρεις μήνες στους δρόμους κ...όντρα στην κατοχή τζιαι την διχοτόμησήν.Εσυμβούλεψεν με τζιαι επκιάα τρένα λεωφορεία τζιαι πλοιάριόν τζιαι έφτασα ως τ"Αγιον Όρος να πω τον πόνον μου, να ιστορήσω τα πάθη μου τζιαι τις περιπέτειές του βίου μου.
Έφτασα στην Σταυρονικήτα.Έκαμά Πάσκαν βασιλικόν.Ώρες ολόκληρες ακουσεν με ο παπά Βασίλης ο Γοντικάκης.Να τον έσιει ο Θεός καλά.Εστειλέν με τζιαι εξομολοήθηκά στον παπά Ιερεμίαν, τον καλοσυνάτον ,τον Αυστραλέζον.Έπνασα.Ύστερις επήρεν με ο Λεωνίδας, ο μάγκάς ,ο Σαλονικιός στο τζελλίν του Αγίου Παισίου τζιαι επκιαά την ευτζήν του τζιαι άκουσα τον τζιαι εποθάμασα τζιαι στραφηκά τζιαι αλλό θκυο φορές τους επόμενους χρόνους.Σαννα τζιαι ήτάν εχτές .
Εστράφηκά στην Κύπρον που το Περβόλιν της Παναγίας τζιαι είπα να τραβώ κουπίν μες το πέλαγός του βίου ποτε σιανεμμιά ,ποτέ τρικυμία, νύχτα Παρασευκόνυχτά μες τα σκοτεινά τζιαι έσιει ο Θεός τζιαι για μας τους
δύσκολους, τους εσαεί κατηχούμενους πεπτοκώτες.
Ελάλεν τζιαι ο μάστρε Φώτης Αμολόητα τα πάθια τζιαι οι καημοί του κόσμού τούτού.
Εν κάτι νύχτες που θέλεις να τραουδήσεις να πεις τους καημούς ,τις αγάπες ,τις πικρες που πκιες ,τις χαρές.Να κλάψεις τους που έχασες.Να γελάσεις με τις θύμησες των π'αγαπάς για τζείνον το Ελά να σε φιλήσω τωρά που φεύκω για την Ευρώπην που κομά τζυνηά σε τζιαι κάμνει σε να χαμογελάς.
Έτσι νύχταν παγωμένην στην Τυλληρκάν εφερεν το περιπολόν κονιάκκιν μες την λαμιτζάναν να πκιουν οι σκοποι να βράσουν .Εβάλαν μου θκυο τρεις πιννιές.Έβρασα.Επήρα πάνω μου.Άντεξα ως το δεκανέαν αλλαγής.
Μετράς τα θαύματα που έζησες τις αγάπες που σου χάρισαν.Το φως που σου ανάψαν.Σκέφτεσαι τους πέρα ζώντες, τους απαρηγόρητούς.Λες μια προσευχή για χάρη τους.Φτάνει να τους φυλάει ο Θεός.Να ναι χαρούμενοι, ευτυχείς
.Εξομολογητικά που τα χάραξα απόψε.Γραφή από έναν που θητεύει στους κοπιώντες και πεφορτισμένους μα χαιρεται να δωρίζει χαμόγελα και παρηγορητική νοσταλγία στους π'αγαπά......

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ

Ο Κυριάκος ήταν και είναι ένας θυσαυρός μας ατίμητος.Ο στοχαστής αγωνιστής της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.Δεν ξεχνώ τον Μιχάλη τον ποιητή μας τον μεγάλο να μου τονίζει προ δεκαετιών πως άλλη θα ήταν η ζωή της Κύπρου αν δεν ανεβαινέ εξαιφνής στον ουρανό εκείνο το τραγικό Φθινόπωρο του 1958.
Χαρακτηριστικό πρόσωπο του κάλλους και του ήθους της δεκαετίας του πενήντα που δώριζε στην Κύπρον μας ΑΔΡΩΠΟΥΣ θυσίας και αγάπης για τους άδολους ανθρώπους του τοτινού νησιού μας.
Ο Κυριάκος Μάτσης.

ΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ

Οι διαγωνισμοί συγκροτημάτων οργανωνοντάν κάθε χρόνο νομίζω στο Θέατρο του Λανιτείου.Ήταν διαγωνισμοί σχολικών συγκροτημάτων κάποτε και τροβαδούρων που τραγουδούσαν μόνοι ή με ακόμη ένα ήδυο όργανα συνοδευτικά.
Η κριτική επιτροπή ανέβαινέ μάκρυά από την θορυβώδή γεμάτη μαθητική ζωή πλατεία.Στον εξώστη η κριτική επιτροπή θα δεχόταν τα πυρά παραπόνων μετά την απόφαση βραβεύσεών.
Η πλατεία ήταν αμφιθεατρική.Καρέκλες ξύλινές κινηματογράφου που έκλεινάν μόνες.Ωραία κλιμακωτά σκαλο...πάτια μήκος ενός μέτρου.Οι τοίχοι ψηλοί με τα γνωστά κοκκινα τουβλάκια μέχρι πάνω.Έξι στήλες εναλλάξ με τον λευκό τότε τοίχο οπλισμένων κολώνων.Η σκηνή δυσανάλογα μεγάλη με παρκε δάπεδο και κουρτίνες βελούδο.
Υπήρχε από το πρωί προετοιμασία.Να στηθούν οι μικροφωνικές, τα αμπλιφαιάρ,τα ηλεκτρικά για τα μπάσα.Τα μικρόφωνά για τις φωνές των τραγουδιστριών και των τραγουδιστών των συγκροτημάτων.
Τα συγκροτήματα ήταν πολυφωνικά με ποικίλα ρεπερτόριά.Η Τεχνική πάντα με λαικά και μπουζούκιΜπαλάντες με κιθάρες ακουστικές η περιφέρειά και όσο πλησιάζαμε στο κέντρο πληθαινάν τα ηλεκτρικά μέσα.Οι κιθάρες τα μπάδα τα συνθεζαιζερ τα ηλεκτρικά αρμόνια....
Στις κολώνες είχε γύρω κατί ορθογώνια βαθουλώματά.Η οροφή ήταν επίσης με κλιμακωτή κλίση.Για να βγεις στη σκηνή υπήρχαν ξύλινα σκαλοπάτια ένθεν και ένθεν.Στη μνήμη πολλών τα σκαλοπάτια είναι συνδεδεμένα με τα πρώτα τραγούδια σημαντικών συγκροτημάτων.Με μπάντες του Γυμνασίου μας με τον Μέλιο τον Χριστάκη τον Χρύση τον Μιχάλη και τον Σίμο πάντα στα ντραμς.Πρώτη φορά το Στ Γυμνάσιο συμμέτείχε το 1981.Είμασταν Γ Γυμνασίου...
Μεγάλη μέρα,για κάποιους μια αρχή που ακόμη συνεχίζει μουσικά και μελωδικά.
Νομίζω πως εν εφκήκα ποττε μου στον εξωστη ετούτου του θεάτρου.Ελάλουν πως ήταν αδικός στις αποφάσεις του.
Ένα θέατρο μια γενιά συγκροτημάτων μνήμες μουσικές.Στιχοι για μελοποίηση μουσικές μικρες νέες μελωδίες...
Ακόμα τραγουδούσαμε .....

ΟΙ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΞΥΣΤΡΕΣ

Οι πλαστικές ξύστρες χρειάζονταν προσοχή.Όταν έπεφταν από το θρανίο κινδύνευαν να ραγίσουν ή να σπάσουν τέλλια.Γι αυτό επρεπε να προσέχεις.Περισσότερο της διπλανής σου.Τότε στα πρώτα χρόνια του Δημοτικού συνηθιζόταν να έχεις διπλανή για να σε συμμαζεύει να μην μιλάς.Έλα όμως που οι κορούδες ήθελαν τα λιγοστά τους σχολικά εις αρτίαν κατάστασην.
Πως τώρα να συμμαζέψεις την κινητικήν αγωγήν της χωράφας και των ποταμών τζιαι να ποφέφκεις να μεν ρίφκεις χαμέ τις ξένες ξύστρες ,να ...μεν λερώνεις τις όμορφες ρίγες ,να μεν σου πέφτουν τα ξύσματα στα ολοκάθαρα τετράδια της ντελικάτης διπλανής σου.Οι καταγγελίες και οι ενημερώσεις καραδοκούσαν.....
Αν έριφκες ξένην κασεττίναν χαμέ ,αν εκατάλιας το καλόν σβηστυριν το μυρωδικόν
είσιες πελάες.Εν το συζήτούμεν για το μαντηλάκιν της κορούς αν κατά λάθος το εκούντας χαμε.Αυτά μέχρι το 1974.....
Εις την ιστορικήν διαλογήν του Οκτωβρίου
οδηγήθειν εις τάξην προτίστως προσφυγικήν και με τύπους λαίκους.Παρά τας εναντίους βεβαιώσεις μάλλον παρά το άριστόν της επιδόσεως εκρίθειν μάλλον χωρικός και εξ οικογενείας όχι τοσούτον προοδευτικής και ακολουθούσας την πεπατημένην δουλοπρέπειαν
Έτσι εγλυτωσα από την αυτοφοβήν προσοχήν
τις έννοιες για τις ξύστρες και τα λοιπά.Ακολούθησα πλέον την οδόν των προσφύγων και της αξέστου ολίγον φτωχολογιάς .Έμεινα μιαν ζωήν αντικατοχικός αλητάκιν της παράδοσης και βεβαίως επορεύθειν παιδιόθεν ως μη έχων τας αναγκαίας καλάς κοινωνικάς συστάσεις
τα πρέποντα πιστοποιητικά φρονημάτων και
αστικής καταγωγής.Υιός θερμαστη και εργάτριας.Βλαστός της Λαόνας.Έμεινα ελευθερος από τους συστηνοντας τα καλά παιδιά.Έσιει σαν την ελευθερίαν.....
Τζιας με κουμαντάρεις ακόμα τες ξύστρες σου
Τουλάιστον έμεινες νάκκον ο Γιαννάκης της χωράφας που αγάπαν την Κύπρον του πολλά
τον Θεόδωρον Κολοκοτρώνη την Εκκλησιαν του Άη Γιάννη του Ελεήμονα τη Δρούσιαν του τζιαι τους πρωτινούς της τα σουβλάκια του Φύτου τζιαι του γέρου του Πράσινου.
Έμεινες με τη φτωσιηκήνσου αγάπην τζιαι τα κοπελλούθκια της Τζιερύνιας του Βαρωσιού
της Μόρφου μα προπαντός τους Καρπασίτες τζιαι τα φτωχολεμεσιανούθκια της Τροόδους.
Μαζίν τους πελα σέλα στις μονάδες ανεπιθυμήτων στο Λήδρα Πάλας στες εκκλησιές των ουτιδανών .Ήντα να κάμουμέν
αγάπην είχαμεν που ανωρίς εις τον Παπαδιαμάντην.Τζιαι τζειντην γλώσσσαν την Ομηρικήν
Έλα να παμεν τζει
τζει στα βουνά τ'Ακάμα......

ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ

Χρονια τώρα Παναγιά μου
δεν σε είχα στην καρδά μου
Χρόνια μόνος κι ορφανός
στον κόσμο φτωχ'ος κι ερημικός
...

Ελα τώρα να σκεπάσεις
την πληγωμένη μου καρδιά
Φώτισε τις περιστάσεις
το βάρος και την μοναξιά
Χρόνια τώρα Παναγιά μου
λίκνόν και παρηγοριά μου

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΗ

Στο Δημοτικό Σχολείο του Χαράκη το ένδοξον εβδομον της πόλεως που δώρισε παίκτες εις τας εθνικάς ομάδας της νήσου υπήρχεν η αντίληψη ότι η πτώσις του μολυφκιού από το ηρανίον χαμέ εις το πάτωμαν της τάξης με τις ωραίες μαρμαρίνες ήτο μικρά η μεγάλη καταστροφή διότι εσπάζαν οι μούττες που μέσα τζιαι όσον τζιαι αν εξυζες μούττη γερήν εθθα γεράτιζες.Έτσι ελαλούσαν τζιαι οι μεγάλοι τζιαι οι κορούες της τάξης τζιαι η Κλειώ που ήταν πολλα προκομμένη τζιαι η Μαρία Ιωάννου που ήταν τ...ζιαι γειτόνισσα μου ,μαθήτριες άριστες και όντως προκομμένες.
Εις την ως άνω αντίληψήν υπήρχεν μία βάση ελαλούσαν οι γειτόνοι μου της χωράφας αλλά
για τσ μολύφκια τσεκοσλοβακίας οχι για τα άλλα τα καλά.Πάντως εν γεγονός πως εγλέπαμεν τα πράματά μας αλλά εμοιραζούμαστεν τα τζιόλας εκτός που μίαν μικρήν μειονότητάν που ούτε ετόλμας να τους ηζητήσεις διότι εσαζασε καλά διά της αρνήσεως.....
Ευτυχώς η κυρία Αγνή η χαρισματική δασκάλα μας της Α και Β τάξεως είχεν παρακαταθήκην μολυβιών και εις έκτακτον περίστασην μας έδιδεν και έτσι εμπόρούσαμεν να γραφούμεν και οι ανήκοντες εις την ομάδαν των ασυστάριστων αμελών ή πτωχών......
Εις την Κυρίαν Αγνήν χρεωστώ την στέρεαν μύησην εις την γραφήν και την τελειοποιήσην της αναγνώσεως και την συμπλήρωσήν της διδαχής του πατέρα μου ο οποίος μου εγνώρισε τον Μίμην και την Λόλαν εν έτος προ της εισόδου μου εις την θρυλικήν πρώτην τάξην της Κυρίας Αγνής όπου έμαθα και όλην την πορείαν του Χριστού μας εις την γην και τον βίον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Έπίσης έμαθα να αγαπώ την πατρίδαν μου μικρήν και μεγάλην και την ελληνικήν σημαίαν.Όλα αυτά εις την Α και Β τάξη προ της τραγικής εισβολής. Ύστερις αναγκασαν την να μας ποχωριστεί τους μισους τζιαι κόμα εχω το παράπονο που έκοψα μες την ομάδαν
των αποχωρούντων.Τον πρώτον τζιαιρόν εγυρευκά τον αίτιον ποιος ήτουν.Υστερις εκατάλαβα πως προνοία Κυρίου εκατατάχθειν εις τους αναπληρωματικους .Έφυά αναγκαστικά που την ασφάλειαν της αγκάλης της άριστης δασκάλας μου τζιαι εισήλθα εις βιόν μαθητικόν περιπετειώδη και μαχητικόν προς επιβίωσην και προσαρμογήν.Ούλλα οκιον εθέλαν αγώναν πότε λλίον πότε πολλήν.Δίχα να το θέλουμεν εγινημάν ασσέν τζιαι αναπληρωματικοί μονομάχοι......

ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΙΚΟΤΣΑΡΑΣ

Να πω πως εν μου λείπει εν ψέμα μου.Ένωθά τον σαν τον δεύτερον αρφόν μου.Πολλά πρωινά εμεγάλωνεν μαζίν μας μες την αγκάλην της μάνας μου έκαμνεν κάτι ομορφκιές.Έρκετουν η θεία η Λέλλα να τον πκιάει εποσιερέταν μας με φιλιά.Εμεγαλώναμεν μιαν γειτονιάν ούλλοι οι συγγενεις αγαπημένοι μα ο Νικόλας ήταν θκυο φορές δικός μας.Άμαν εστρούθωσεν επαιζεν πολλά με τον αρφόν μου το Χρίστον.Ήξερεν πως το σπίτιν μας ήταν το δεύτερον του σπίτιν εις τη Λεμεσόν..
Άμαν εδιορίστηκα δασκαλούιν στ...η γειτονιάν μας έρεσσεν με το ποδήλατον με τον φίλον του τον Σταυρινίδην .Έκαμνα Γυμναστικήν τους μιτσιους στην αυλήν.Εφώναζέν μου όπως φωνάζει ένας αρφός του μιαλληττερου του αρφου ΓΙΑΝΝΝΑΚΗ τζιαι σιερεταν με με τζην το χαμογελόν του το γρουσόν τζιαι επετάλλιζεν η καρκιά η ψυσιή μου.
Ήμουν σιούρος πως ήτουν να προκόψει.Προκομμένος που τα μικράτα του καλοαναγιωμένος νουσιμός χαρούμενός.Ούλλοι αγαπούσαν τον εις την γειτονιάν εις το χωρκόν
Αγάπαν τον τζιαι ο τζιύρης μου πολλά Άμαν εμεγάλωσεν κάποτε εμπαινεν σπίτιν αξξηππα.Εχαμογέλαν ελάλεν ήρτα να σας δω γελόντα τζιαι ο πατέρας μου εγέλαν σσιλλιά χαμόγελαΕλάλεν του Κάτσε Νικόλα μου να φάμεν .Ήταν περήφανός για τουντο γιούιν που ταν γιεμαν του που την μερκάν της μάνας του της Αννέζους.
Πόσα να γράψω να ιστορήσω.Κλάμοντα τα γράφω.Η θεία η Λέλλα ο θείος ο Πάμπός ήταν οι νούννοι της αρφής μου της Αννας.Μαζίν εζήσαμεν στου Χαράκη. Αβιαστα έγινεν οΝικόλας κομμάτιν της ετρυτερης μας οικογένειας.Κομμάτιν της καρκιάς που ταν Δδογσιώτική τζι αγάπαν πολλά.
Ήταν λίαν αγαπητός που τους φίλους του.Άνθρωπος καλλιεργημένος με ευρυτερα ενδιαφέροντα.Ενάρετός καλός.Είσιεν τα σιήλια τα γρουσα τζιαι μαλαματικά ακόμα.Το Νικοτσαρας ετέρκαζεν του για επίθετόν ήτουν λεβέντης σαν το Νικοτσάραν τον ήρωάν των ελληνικών βουνών.Η χάρη του πολλή αφουτουν που γένος ιερατικόν.Ο προπάππος του ο παπάς της Δρούσιας ήτουν όσιον πλάσμαν .....
Να πω εν τον επίσκασα εν μου λείπει .Αγάπησαν τον που καρκιάς που τον τζιαιρόν που μουν εις την γειτονιάν μιτσης
Μαζιν εμεγαλώσαμεν είχα κρυφόν καμάριν αμαν εμαθθεννά τις προκοπάες του

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΒΑΛΙΤΣΑ Η ΠΑΛΑΣΚΑ

Εν συντομία το ζήτημα βαλίτσα ή παλάσκα του Δημοτικού Σχολείου ήτο απλόν και λυμένον.Εγωράζαν σου μιαν το 1972 αν μεν εβρίσκαν καμμιάν παροπλισμένην που κανέναν γείτοναν ή κανέναν συγγενήν.Ελαλούσαν σου εττεμπισιάζαν σε να την ηγλέπεις σαν τα μμάθκια σου.Αν εκακοπάθθενεν επηεννεν κανέναν καλοτζιαίριν εξπρες στον σκαρπάρην για ππατσάρισμάν Εφέρναν σου την πίσω τζιαι ελαλούσαν σου πως εγένειν τζιενούσρκα.
Αν εφκαλλές το Δημοτικόν με θκυο βαλίτσες
εν ήσουν τζιαι τέλλιά οικονόμο...ς.
Για κασεττίνα εν το συζητούμεν .Μιά με την Κύπρον έξω για έξη έτη.Αυστηρές οδηγίες που παντου να μεν παίζεις με το φερμουάρ της.
Για στολήν επίσημήν τα πράματα ήταν δύσκολά Ο,τι είσιες εφόρες από το 1972 ως το 1978.Κάποιοι είχαν .Οι περίτου ιδιαίτερα μετά την εισβολήν ήταν απλώς ευπρεπως ενδεδυμένοι.Τα κορίτσια επροσπαθούσαν να φορούν ποθκιάν.
Πολλοι εξ ημών μέχρι και σήμερα δεν εχουμεν εξοικιωθει με την διαδικασία αγοράς καινούριών ενδυμάτων.Για χρόνια ήταν κάτι σπάνιο μακρινό για μας.Α Παναγία μου ελέρωσες το σακκούιν που σου έδωσεν ο ανοψιος αμαν τζιαι εμιτσιανεν του.
Εν τούτον που εφόρεν τζιαι ο θκειος μου;

ΣΤΟ ΚΕΠΒ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ

Οι ιστορίες της στρατιωτικής θητείας είναι γεγονός πως δεν είναι συχνά ελκυστικές στον γυναικείο πληθυσμό γιατί παρατραβούν και κλέβουν χρόνο απεριόριστο από ποικίλες συνάξεις απομονώνουν τους άρρενες και καμμιά φορά εξανθρωπίζουν και τους πιο δύσκολούς και σκληρούς ανθρώπους.Όταν ο συγκεκριμένος άνθρωπός υπήρξε σειράς σου έστώ και για δεκαπέντε μέρες.......
Κατατάγηκα με τον Σίμο τον ντράμερ στο ΚΕΝ Λεμεσού αν δεν με απατά η μνήμη μου στις 16 Ιουλίου του 1984.Επιλέγηκά μετά ...από επτά μέρες Πυροβολικό ανευ μέσου και μετεφέρθειν την επομένη στην Αθαλάσσα.Εκει λόγω σοβαρών δυσκολίων στη δευτέρη επιλογή στη Λεμέσον λόγω πλησμονής ευνιοκρατίας κόλλησαν τα πράματα και γι αυτό για είκοσι περίπου μέρες
ζήσαμε έξι νεοσύλλεκτοι με τρεις λοχίες
στον Γ ουλαμο της Β Πυροβολαρχίας .Αναμεσα τους ο μακαριστος Μαυρομουστάκης από το Γ Γυμνάσιο και ο Πάρης ο καλός φίλος άρχοντας από τον Αή Γιάννη φίλός τών πάίδικών μου φίλων αδερφων Οδυσσέως.Αναμεσα στους λοχίες μας ξεχώριζε ο Στυλιανού Στέλιος ένας ρωμαλέος της Λεμεσού κοντογειτονίτης μας που μας προσεχέ παρά την αυστηρότητά του στην εκπαίδευση.Σειρά 64 Β θα απόλυόταν μόλις τελειώνε η εκπαίδευση και φτάνναμε στο σκληροτράχηλό τότε στρατόπεδό της Ασγάτας.
Ένα απόγευμά στην Αθαλάσσα ένας ημερήσιος περιπολάρχής θα άλλαζε τη ζωή μου όυταν θα με ρωτούσε :Είσαι ο Πεγειώτης Νεόφυτός.Επέρασες στην Ακαδημίαν εφκήκαν τα αποτελέσματα.Έχουντα στην Β Πυροβολαρχία στον Α ουλαμόν.Έφύα βουρητός εμπήκα στον θάλαμον επαραμέρησα τους σειράες μου είδα την εφημερίδαν.Όντως επέρασα δάσκαλός μαζί με άλλά επτα παιδια του Αθηναιδείου.Οκτώ στους πενήντα παγκυπρίως .Τι σκολείον ήταν ...Ύστερα όταν τα είδα με την ησυχία μου την νύχτα έκαμά κρυφές χαρές Το σκολείο μου εσάρωνεν τις θέσεις Ήταν όντως ευλογημένον.Σχολείον της Παντάνασσας που να χάσει...

ΕΦΥΓΕ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

Έφυγε από τη ζωή ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφεις.
Ένας ρωμαλέος και ευγενής Κυπριώτης.Μια γραφίδα ακαταπόνητη
συστηματική και με ζώσα σοφία.
Με στήριξε στα πρώτα συγγραφικά μου βήματα και με αγαπούσε πατρικά και ανιδιότελως.Χαιρόμουν να τον διαβάζω στις Κριτικές του παρεμβάσεις.Ορθως το παρακάτω κείμενο αναλύει την προσφορά του.Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου
καταθέτει τίμιον λόγον και έπαινό....
Απο ψες μου λείπει.Ήταν ένα αγκωνάρι
για τον Ελληνισμό.
Δείτε περισσότερα

ΕΣΤΙΑΚΑ νέα: Παράσημο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής ΚΥΠΡΟΥ εις τον κ. Νικόλαον Βασιλειάδην

Οι δημοσιευμένες απόψεις και ειδήσεις, εκφράζουν μόνο την συντακτική της ομάδα, και κανέναν άλλον.

estiakanea.blogspot.com|Από "ΕΣΤΙΑΚΑ νέα"

ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΣΕΠΟ

Τα τσεκοσλοβακικά παπούτσια σέπο ήταν τα αθλητικά της φτωχολογιάς στην γειτονιά μας και την Κύπρο ολόκληρη.Πολλοί τα είχαν για παπούτσια κανόνικά όλο το χειμώνα και αργά αργά επαιρνάν ένα γκριζοκαφέ χρώμα.
Υπήρχαν και τα μαύρα ποδοσφαιρικά παπούτσια σέπο αλλά αυτά ήταν ακριβότερα.
Όλοι οι συλλόγοι του Αγροτικού είχαν δεκαέξι ζευγάρια από αυτά.Θα έπρεπε να εχεις μεγάλο ευεργέτη για να αφήνεις τους παίκτες να τα πέρνούν σπίτι.
Ακόμα και μεγάλες ομάδες περνούσαν με αυτά τα εργό...χειρα Τσεκοσλοβακίας.
Τα ασπροπάπουτσα Σέπο ήταν στο κάτω ράφι στο 8ο Συνεργατικό του Κυρίου Λέαντρου απέναντι από το δωμάτιο των ζυγαριών και των ελιών λοξως αριστερα από το ψυγείο βιτρίνα με τις μουρτατέλλες συσκευασίας.
Εδώ ήτο ο μόνος χώρος που είχες ελευθερία να δεις να διαλέξεις φλι φλό στην κάσιαν κατώ από τα ράφια .Τα φλι φλο ήταν μέσα σε διάφανο σακκούλλι κλεισμένο με εκεινα τα επιστρωμένα μικροτελλάκια.Μπορούσες να τα περιεργαστεις. Ύστερα μπορούσσς να επικεντρωθεις στον πρώτον πατόν να αννοίξεις τις χαρτκασιούες των άσπρων σέπο νούμερόν 33 να δεις την πλάγιαν ραφίν αν ήτουν καλή την ασπροσολαν που ήξερες ότι εχλιαζεν εντυπωσιακά μμπας τζιαι έσιει
κανέναν κτάρμαν κανέναν ναίπιν τζιαι παν τα σελίνια τζιερεμε ππαράς......
Πάντως τα σέπο της μάππας ήταν αθάνατα σαν τις μοτόρες ΜΖ.....
Έτσι ελαλούσαν σε ούλλους τους συλλόγους της ελεύθερης Κύπρου τον σιειμόναν του 1973
Ετσι ελάλεν και ο κύριος Πανίκος του Αντρέα
Χριστοφίδη στις απογευματινές προπονήσεις την Ανοιξην του 1974.
Μόνον αμαν είμαστεν μόνοι μας ελαλούσαν οι παίκτες.Μεν ακούεις κουβέντες .Τα πούμα εν τα άλφα ρομέο με ττάππους τζιαι τα ατίτας της μάππας τα μαύρα εν τα μέρσεντες σπορτ
των εφτα γηπέδων
Παντώς εμεις τζιαι Σέπο να ειχαμεν ήταν να μαστεν βασιλιάες Μα που όμως.
Εισαι μιτσης ακόμα.Λου να παεις Γυμνασιον θωρούμεν
Πάντως έναν τζιαιρόν επίστευκα πως τα σέπο εβουρούσαν μόνα τους ετριπλάραν μόνα τους
τζιαι τα ατίτας πως είχαν μηχανούαν για σέντρες πάνω τους

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΑΛΛΑΣΣΗΣ

Με το Γιώργο Θαλάσση περασαμε όμορφες στιγμές ανάγνωσης και σκόλης.Αγάπήσαμε την Κατερίνα τον ΣΠΙΘΑ τον λατρέψαμε.Στη Λεμεσό του 1970 το βιβλιοπωλείο Ιωαννίδη ένας χώρος πρότυπος για να καλλιεργηθει ένα παιδι με αβίαστο τρόπο πλημμύριζε πόλη και επαρχία με τα τεύχη του.
Ύστερα ήταν οι ανταλλαγες που δημιουργούσαν ένα ολόκληρο δίκτυο συνεργασιών στη γειτονιά.
Το τραγούδι του Λουκιανου Κελαηδόνη κρύβει πολλές αλήθειες για την αγαπητική μας σχέση με αυτό το περιοδικό

Εικόνα: Μικρός Ήρως - Βικιπαίδεια

Βρέθηκε στο Google από τον τομέα el.wikipedia.org

images.google.com

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ο Άγιος που αγάπησα πολύ από την πρώτη και δευτέρα Δημοτικού .Από τότε που μας τον ιστόρησε γλαφυρά η Κυρία Αγνή η χρυσαφένια μας δασκάλα στο Ζ Δημοτικό
Μορφή προφητική ταπεινή και ρωμαλέα μαζί.Αντιστασιακή και απροσκύνητη
Αγαπήθηκε από τον λαό .Διωκτηκε και μαρτύρησε από την αυθαιρετούσα εξουσία.
Αγάπησε ο Άγιος τον Χριστό μας και αξιώθηκε να τον βαφτίσει
Αύριο η μνήμη του μαρτυρίου του υπομνηματίζει την βάσανον όσων ομιλούν έστω και ταπεινά για τ...ην ακραιά εκτρεπόμενη εξουσία και όσους την ασκουν φιλήδονα και άμέτρως απάνθρωπα.Η κεφαλή του επί πίνακι ,το μαρτύριον του δόξα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας που αψηφά τις εξουσίες και τους ισχυρούς του κόσμου ετούτου του φθαρτού και πλανόμενου στις οδους της αδικίας.
Τον αγάπησεν ο λαός μας
Τον αγάπησαν οι ποιητές μας
Ξέχωρά ο Παντελης Μηχανικός που γυρευε την αντρεία φωνή του
Τον αγάπησαν στους τόπους μας στη Δρούσια στη Λαόνα
Τόσοι Γιαννήες μες το χωρκόν.Είχαμεν του τιμήν μεάλην
Ερέξαμεν που τον Άην Γιάννην ελάλεν η γιαγιά μου
Είχαμεν τζιαι έχουμεν του ωραίαν εικόναν στην Εκκλησιαν μας τουΆη Πιφάνη
Ο Άης Γιάννης βοήθεια μας στους καιρούς μας τους πεφορτισμένους

ΤΑ ΔΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΝΥΚΤΕΡΙΝΙΣ ΥΠΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Νύχτα ολίγον δροσερή απόψε και ταξιδεύω στα χωριά μας τότε που προ του τέλους της Ανοίξεως εφκαίναν τα στρωσίθκια έξω στην αυλήν .Εστρωνουνταν τα δώματα και ετζοιμάτουν ο κόσμος που κάτω που τα άστρα μες τη δροσια.Το σπίτι της γιαγιας μου της Σοφρωνίας εισιεν έναν ανώιν που στην άκραν του μακρυναρκου αννοιεν σε έναν μεάλον δώμαν τζιαι παρακάτω σε έναν πιο μιτσην τζιαι ύστερις στο δώμα του ασιερωναρκού.Το πρώτον δώμαν ήταν έναν αερικόν .Καρτζίν σου εθώρες ούλλα τα χωρκα τζιαι ...τα χωρκούθκια τζια τη Πόλην της Χρυσοχούς τζιαι τη θάλασσαν.Οι παλλιοι ελαλούσαν πως στες καλές ημέρες εθωρες ως πέρα στην καραμανιάν
Εππέφταμεν με το θκειον μου το Δώρον τζιαι τα ανιψια μου τον Γιάννον τζιαι τον Πανάον .Είμαστεν με τον Βασιλιάν γεννιά τζιαι περιτου κόμα.Εθώρες τα άστρα ,εσιεπάζεσουν γιατι ετσίμπαν η δροσιούα ιδιαίτερα μετά τις τρεις.Ησυχία ακουες τις τραουθκιες της φύσης.Επελλανίσκαν σε οι μυρουθκιες του καλοτζιαιρκού τζιαι της νύχτας.Εξύπναν σε η ανατολή του ήλιου πορνον πορνον.
Είσιεν στα χωρκά μας τζιαι κάτι μερακλήες που εφκάλλαν σιερένα κρεβάθκια στις αυλάες
εστρωναντα τζιαι εβαλλαν τα πουκάτω που κανένα δεντρον με πασιην νοσιον να πέφτουν τζιαι κανέναν μεσημερούιν .Άλλοι μες τη μέσην της αυλής και ο πιο μερακλής μες τη μέσην του αλωνιού στον Αήν Κόνωναν στον Ακάμαν .Υπνος παρέα με τα σιυλλούθκια τζιαι τις τραουθκιες του Ακάμα.Βασιλέας ολάν .Αυτοκράτωρ με κωσταντινάτα άμετρα
Υγ.Μιαν καλύφαν προτιμω την που τα μπετόν αρμε....

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Μόλις ανοίξαμε το μικρό μας βιβλιοπωλείο ο πατέρας μου είχε έτοιμο για μένα ένα δώρο ατίμητο.Αυτό το τεύχος από τα κλασσικά εικονογραφημένα.ΤΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ είχαν μεγάλη ζήτηση στη γειτονιά αν και κάπως δυσευρετα και ακριβότερα. Ήταν και ψηλά στο χρηματιστήριο των ανταλλαγών.Αν και δεν τα ποχωριζονταν οι ιδιοκτήτες εύκολα.

mycomics.gr

ΘΕΡΟΣ ΤΑ ΝΥΚΤΕΡΙΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΣΤΗ ΔΡΟΥΣΙΑ

Δρόσος βραδυνή και ταξιδεύω στην ύπαιθρο του 1973.Τα νυχτερινά τραπέζια στις αυλάες για όσους εθερίζαν ή αλονέφκαν στον παππού την γιαγιά τους θείους τις θείες.Έτσι ο κάματος της ημέρας επαρηγορείτο με την ομοτράπεζη συνάντηση τις γεύσεις της Λαόνας του Ακάμα της Δρούσιας και την παγωμένη μπύρα ΚΕΟ.Στο τραπέζι τα ψητά οι πατάτες οι σαλάτες με τα πομηλόρκα τα κρομμύθκια μας.Τα αυκά τα τηάνητα με το λάδιν το καλόν.Το καππάριν το κουτρούβίν τζιαι το κίρταμα.
Ο λόγος να αρτίζει τ...ο δείπνο μαζί με το άλας του Ακάμα το συνάμενον με επιμέλεια .Να μιλούν οι γηραιότεροι πρώτα λόγον γλυτζήν έμπλεον αναμνήσεων.
Καθώς η ώρα περνούσε να εμφανίζονται από τα τζιαλλάρκα κάτι χωσμένα για ιδιαίτερον μεζεν.Τούτα τα φυλάμενα ήταν μια προσθετη παρηγορία.Μια γεύση απρόσμενη έναν κομμάτιν λουκάνικόν λλία παστά κομμένη τσαμαρέλλα.Λλίον χαλλούμιν οφτόν ή τηανητόν
Στο τέλος προτού αναχωρήσουν για την νυχτερινήν ξεκούρασην εισέβαλλαν στο τραπέζιν τα φρούτα.Καμμια παττίχα που την Αθκιάν .Κανέναν πεπονούιν που τα ποστάννια
Λλίον σταφύλιν πρόμον....
Ήταν κόπος το θέρος το αλώνεμα μα ταν τζιαι το φαίν μια γιορτή τις νύχτες τες όμορφες τ Αούστου στα σπίθκια πρν τα Αππιούρκα τζι ο ουρανος να σιερετά με τα άστρα του παναήριν
τζιαι χορός τρικούβερτος.
ΥΓ.Αφιέρωμένον στον χωρκανον μου Φίλιππον Κίτσιον με την καρκιάν την γρουσήν τζιαι στον θείον μου Αντρέαν Παπαιωάννου που μας σιερετά με αγάπην που τον μακρινόν Καναδάν.

ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΤΟΥ ΟΓΔΟΝΤΑ

Ο φίλος μου ο Δημήτρης μου υπενθύμισε το θρυλικο
Ελ Σοπρέρο.Από τα φώτα της Νααφι προς δυτικα η Λεωφόρος έκρυβε καλές και ομορφες αλλά και λίαν επικινδυνες μικροπαγίδες.Το Ελ Σοπρερο γνωρισε δόξες περισσες και ανταγωνίστηκε επιτυχως στέκια όπως το καφε Καμπάνα το Γουίμπυ το καφε Χελαντε κοντα στο Αλάσια που έκλεισε σχετικά γρήγορα
Οι γεύσεις στο Ελ Σοπρερο ήτο αναβαθμισμένες σε σχεση με αλλα κοντινά στέκια
Έχούν να λένε έμπειροι καο κοσμογύριστο της εποχης
πως παρα τα φώτα ...του Αριέλ ο μάστρε Γιώρκος ή Τζιορτζις χαμπουρκερ είχε τα σπιτικά μπιφτέκια του όπλο που ήττο αήττητο εις την νυχτερινή Λέμεσο.Με πατάτες της ώρας στο τηγάνι και όχι τις σημερινες αγνώστου ταυτότητάς.Οι γευστικές περιπλανήσεις της μειζωνος περιοχης του Αριέλ συνεπληρούντο από τηνΠίτσα Τζακς ή την Πεπερονι τις οποίες απέφευγαν οι πυροβολητες της Ασγάτας λόγω της συνεχούς παρουσίας του διοικητού εκει.Ήτο βεβαίως και τα Σουβλάκια Αριέλ πασιγνωστά εις άπασαν την πόλην.Πέριξ τωνιδρυμάτωναυτών και το γνωστόν εις τους Αελίστες Λουκας Παπ ή Μπαρ με τις γνωστες σαίττες και την ενδελεχη ενημέρωση δια τα ποδοσφαιρικά της πόλης.
Για τα ανατολικότερα εις άλλην ουτιδανην συγγραφην
Δια τις δισκοθήκες αδυνατω να συγγράψω διότι δεν ενδιέτριψα εις αυτόν το χορευτικόν αγώνισμαν.Έραστης των ελληνικων τζουποξ και των δίσκών βιννυλίου μουσικως καταταχθεξς εις τις διμοιρίες Καζαντζίδη και των λοιπών άχρι του Διονυσίου Σαββοπουλου και του δικου μας Χριστάκη Μάρκου κατόπιν καιρου έλαβα την απόφασην να ερευνήσω και την αλλόγλωσσην μουσικήν των εγγλέζικων τζκγποξ.
Παρέλειψα την πίτσα Κανατιάνα την πολλοφουμισμένην καθώς και τον Πικάντικον Πόπην τον Βαρωσιώτην.Δια την ελληνικήν κουζίναν και τις γεύσεις της νεότητός μας θα αγωνιστώ εις την συνταξην του αναλόγου ύμνου όταν έλθει ο κατάλληλός καιρός

ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ

Γνωμικά του γέρο Γιαννή Δρουσιώτη του Παλιαμπελίτη παλαιου μου γειτόνου αποφοίτου τρίτης Δημοτικού και του πασίγνωστου Πανεπιστημίου της Φτώσιας
Μα εν με τούτους γιε μου που εννά κάμουμεν πουμουσιαρλικκιν τζιαι δημοκρατίαν.Εγιώ εθώρουν το βούρτουλαν των παιθκιών του Ερτογάν τζιαι εποθάμμασα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΖΙΑΙ ΠΡΟΟΔΟΝ.Μασσιάλλα αδρωπκιαν πόχουσιν τα κοπέλλια του .Ζαβαλλε μου....Εκοστερκάσαμεν καλούς γειτόνους σατε πολιτισμόν .Αχ Θεούλλη μου να μεν μας ρέξουν στα σιέρκα τους

ΓΕΥΣΕΙΣ ΠΕΡΙΞ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΔΕΙΟΥ

Όταν έβγαινες από το Αθηναίδειο από την πλευρά του δρόμου σε περίμενε ένα καφενειο σαντουιτσιδικο.Το διευθυνε μια κυρία.Εδω μαζευονταν πολλοι παρανομούντες αλλά και αναμένοντες.Τα σάντουιτς ήταν ολίγον καλύτερα από της καντίνας.Ολίγον πιο πάνω ήταν και είναι η πίτσα Ναπολι.Κατά γευστικε ς μαρτυρίες ασφαλεις από εμπειρο γευσιγνώστη οι πίτσες της ήτο θεσπέσιες και με προσεγμένα τότε αγνα υλικά.
Στην λεωφόρο Μακαρίου υπήρχαν διάφοροι γευστικοί πειρασμοι.Δεξιά από τα φώτα της Ν...ΑΑΦΙ ήταν το στέκι του Στηβ αριστερά με φουλ μενού δυτικών γεύσεων τζουκ ποξ και από τα πρώτα βίντεο.Χαμπουρκερ με πατάτες,σάντουιτς και τα λοιπά.Απέναντι το Κινκς η δισκοθήκη του οποίου κλειστηκε σύμφωνα με διαδόσεις από την Αστυνομία
ενω το εστιατόριο στέκι αγαπητό για πολλούς λειτουργούσε μέχρι τα χρόνια του ενενήντα .Γεύσεις δεκάδες σέρβιρε στο γνωστό ευρωπαικό μοδάτο σενάριο.Μακαρονάδες και τα συναφή...
Προς τη μεριά της οδου Αριστοτέλη Βαλαωρίτη οδηγούμαστε στην ιστορική Ψησταριά Δρουσιώτη ιδιοκτησια οικογενειας που τα παιδιά της φοιτούσαν στο Αθηναίδειο.Νομίζω ένα απο τα κορίτσια ήταν προεδρος μας.Ξεχνώ το όνομα.Η ψησταρια ήταν ένας παράδεισος κυπριακών και αθηναικών γεύσεων μικρα οπτική έκδοσις του Τσελεμεντέ.Ενώ εις την βιτρίνα των μικρολιχουδιών εδράζετο το μικρό περιβολάκι γεύσεων προσιτων δια το μαθητικό βαλάντιο.Κούπες,δάκτυλα πισιες,πουρέκια αλμυρα και γλυκά,άγνωστες αρμενικες λιχουδιες νομίζω.
Πολλοί είχαν να λένε και για ένα φούρνο μαγικό με το όνομα σίγμα κοντα στην κάτω στάση της Λεόντιου
πολύ κοντα στο διάσημο καταστημα μοντελισμου και τα κεντρικά της Σίλβερ που δωριζε φλίππερ,ποδοσφαιράκια,πιλιάρτα τζουκ ποξ σε όλη τη Λεμεσο.Ο φούρνος αυτος ετοίμαζε τις καλύτερες τασιηνόπιττες τυρόπιττες και ελιοπιττες της ΛεμεσουΕίχε λιανικο πωλητή τον Κο Χαμπή χρυσο άνθρωπο που έφθανε από το Νοσοκομειο μέχρι την περιοχη Χαράκη
Το ταξίδι στις γεύσεις τις γυμνασιακες θα συνεχισει μόνον αν το κοινόν τις εγκρίνει ή τουλαχιστον τις αντέχει.Ξέχασα να γράψω για τις ΙΟΝ αμυγδάλου και για την εκπληξη που προξενησε η μικροεισβολή της ΙΟΝ νουασετα .Χαιρετώ και ελπίζω να μην δημιουργησω προβλημα αυξησης στην θερμιδική κατανάλωση και την υπερβαση τυχον υγιεινής διατροφης

Ο ΠΟΛΥΒΟΛΗΤΗΣ

Βράδυ είκοσι προς εικοσι μια Ιουλίου.Μια πολύ δύσκολη νύχτα για όσους πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή αμύνης.Στη Λέμεσο ήταν γενική η συσκότιση.Είχαμε πάει σε μια θεία στη Μέσα Γειτονια κοντα με τη μητέρα και τα αδέρφια μου.Ο πατέρας ήταν στην Πολιτική Άμυνα.Τον πλήγωνε η απειρία η ανοργανωσια.
Από τότε σκεφτομαι εκείνες τις νύκτες και τις αιματηρές ημέρες.Αυτους που πολέμησαν
προδομένοι,πονεμένοι ,αβοήθητοι.
Αυτοί δεν μιλούν πολύ για το δικό τους μερτικό.Ομιλούν για τους σε...ιράες τους για αυτόν που υποχωρούσε τελευταίος με το βαρύ πυροβόλο από τον Πενταδάκτυλο.Όταν μου τον περιέγραψε ο Νότης ο μαχητης των βουνών έσχατος κι αυτός των υποχωρήσεων ελπίζοντας να θυσιαστει παρά να δει την πατρίδα σκλάβα.
Πήγα και βρήκα τον πολυβολητη τον Παπακωνσταντίνου στην Αγία Άννα.Στην αρχή
δεν μιλούσεΉταν το 1991 ο πόνος νωπός.Ύστερα ανέφερα ονόματα.Χάρηκε για τον Νότη .Είπε για τον ηρωισμό των άλλων.Ομολόγησε πως το φορτωθηκε από τον τουρκομαχαλά στη Σκάλα .Έκρινε πως θα ήταν πολύτιμο για τις δύσκολες άνισες μάχες που τους περιμεναν.Τόνισε για την ανδρεία του λοχαγού τους.Δεν ήθελε τίτλους ηρωισμου.Οδηγος βυτιοφορου επικινδύνων καυσίμων.Τρεις φορές εσωσε δεκάδες καταδρομείς.Ο Νότης έλεγε πως κατά τα τέλη Αυγούστου όταν έλαβαν τελικες θέσεις
ο επικέφαλης είπε στον πολυβολητή.Σου φωναζα όταν το φορτωνες στη Λάρνακα.Μας έσωσες όλους τόσες φορές.
Ήταν γιος ενος Ιερεα πρωτινου αρχαιου κατα τα λεγόμενα του πατρος Συμεων του Αγιογράφου

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ,Μ ΠΛΕΚ ΚΑΙ ΦΙΛΑΘΛΟΣ

Στο Αθηναίδειο υπήρχε και μια πλούσια δανειστική βιβλιοθήκη από την οποία μπόρεσα να διαβάσω αρκετες συλλογές διήγημάτων.Εκεί ανακαλύψαμε και το ποιητικό βιβλίο ΣΥΛΛΟΓΗ του Γιάννη Κ Παπαδόπουλου.Έτσι ξεκίνησε μια πρώτη γνωριμία με τον ποιητικό του λόγο και τα βραβευμένα του διηγήματα.Μια γνωριμία που οδήγησε στην έκδοση δύο βιβλίων του άγνωστων και στη διάσωση του αρχείου του.
Μια γνωριμία που μου δωρισε μια ακριβή φιλία και την μύηση μου σε ένα ήθος φωτεινό ενός φιλόλογου ,επαναστάτη,αντάρτη πόλεων
κοσμοπολίτη και χριστιανού ταπεινού και σοφού ...
Είναι αλήθεια πως τότε μετά την εισβολή όλοι
διάβαζαν.Παιδια και έφηβοι.Από τον δημοφιλή ΜΠΛΕΚ,τον Ζαγκόρ τον ΟΜΠΡΑΞ μέχρι Μικυ Μάους Τιραμόλα και άλλα πολλά κόμικς.
Υπήρχαν ποικίλες διμοιρίες διαβάσματος.Πρώτη και καλύτερη η Αθλητική Μεραρχία ολόκληρη.Οι ποδοσφαιρικες συζητήσεις και οι αθλητικές ενημερώσεις
στην αυλή στις τάξεις του Στ Γυμνασίου ξταν όντως επικές.Οι διαλογικές μάχες εκ του συσταδειν εδιδοντο εις τα περιξ στενά όπου δια να επιβιώσεις επρεπε να κατέχεις εις βάθος το Παγκύπριον και Πανελλήνιον Πρωτάθλημα.Τούτο απαιτούσε μελέτην σοβαραν του αθλητικού τύπου Φιλαθλος και τις λοιπές και να είχες σοβαράν πρόσβασην εις μιαν των Αθηναικων ΜΠΑΛΑ,ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΦΩΣ.ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ...
Δια να ληφθεις δε σοβαρά υπόψην ήτο επάναγκές να έχεις τεκμηριωμένην φιλαθλον ιδιότητα μίας ομάδος εν Κύπρω,μίας ομάδος εν Ελλάδι και μίαν εις το Αγγλικόν Πρωτάθλημα..
Επιπροσθετο εμπειρικό προσον η μετοχή σου σε όμαδες ποδοσφαίρου χωράφας από τεσσάρων ετων,η σοβαρά συμμετοχή σου ανευ απούσιών εις την ομάδαν μάππας της τάξης σου. και η εις βάθος στήριξη μίας συνοικίακής ή αγροτικής ομάδος ενταγμένης επισήμως σε μίαν από τις τρεις Αγροτικκές Ομοσπονδίες της Επαρχίας ΠΑΑΟΚ,ΕΠΟΠΛ ή ΑΟΚΝΕΛ.
Κορυφαίοι αναλυτές του σχολείου ο Νίκος Ανδρέου .Είχε το ρεπορταζ της Ομόνοιας.Ο Γιώργος Παττίχης.Μετρ του ρεπορταζ του ΑΠΟΕΛ.Ο Σάββας Παπαθωμας γνώστης αδιαφιλονικητος όλων των γεγονότών της προσφυγικής αθλητομάνας ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ.Ο Γιώργος Παρασκευάς και η ελαχιστοτης μου
εμβαθύναμε μετα πάθους στην πορεία του ΑΠΟΛΛΩΝΑ.ΟΓιώργος και τα Υψωνιάτικα γνωριζαν εις βαθος τα της αγροτικης ΠΑΑΟΚ.
Ακρωτήρι και Υψωνας Διγενης έγραφαν ιστορία τότε στα αγροτικά γήπεδα και τα ολοήμερα επτα καθ ομάδαν τα αξεχαστα σεβεν α σαίτ.
Είναι αξιοσημείωτο πως εκτός από τη μελέτη των μαθημάτων τα όποια φροντιστηρια τις
δουλειες του ποδαριού ήτις τακτικές της βιοπάλης μελετούσαν όλοι για τα ενδιαφέροντά τους.Άνθιζε και ο δανεισμός.Βιβλία για μοτόρες για το στιβο,επιστημονικά περιοδικα ,εκκλησιαστικά περιοδικά ΦΛΑΣ ΑΦΙΣΟΡΑΜΑ.Εγγλέζικα της μάππαςΒιπερ Νόρα για τα κορίτσια.Κομμάτικά έντυπα και άλλα πολλα
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ είχε μεγάλη παρουσία στον Αη Γιάννη .Επίσης τα καουμπόικα ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ και ΜΙΚΡΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ
Πολλοι και πολλές στο σχολειο μας διάβαζαν λογοτεχνία.Αρκετοι διαβαζαν και πολιτική λόγω των δύσκολων καιρων.
Η μεγάλη όμως συζήτηση που δεν ξεχνω ήταν αν κυκλοφόρησε τελικά το πολυσυζητημένο ΜΠΛΕΚ με τον τραγικό υπότιτλο Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΠΛΕΚ...
ΥΓ.Ιστορικες ήτο βεβαίως και οι διχαστικές συζητήσεις περι του καλυτέρου Κυπρίου ποδοσφαιριστού.Καιάφας ή Κανάρης.Κουρέας ή Κρυστάλλης
Κολοκάσης,Μιαμηλιώτης ή Ππαντζιάρας.Μάρκού Στεφανής Φοίβος ή Φάνος .Είναι γεγονός ότι συγχήζα πολλους φίλους όταν έριχνα στη συζήτηση τον Τάσο της ΑΕΚ ίδιαίτερα μετά τους απόκλεισμούς της Ντερπυ Κάούντυ και της Κ.Π.Ρεηντζερς.
Το ποδήλατο απόψε παρασυρθήκε σε ταξίδια σελίδων πολύχρωμων και ασπρόμαυρων
ΑΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΛΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΠΑΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΑΕΙ Ο ΔΕΛΗΚΑΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΟΜΑΖΟΣ

ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ

Στο κάτω μέρος της πλάκας για τους αντάρτες του τομέα Φασούλας Παραμύθας το όνομα ΝΕΟΦΥΤΟΣ
ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ.Αργά ψες το βράδυ πέρασα να το ειδώ.Εκ παραδρομής δεν είχαμε ειδοποιηθεί στα εγκαίνια και την παρουσίαση.Καλύτερα. Στάθηκα διάβασα τα ονόματα.Οι ήρωες.Ύστερα οι φίλοι του οι αδικοσκοτωμένοι.Ο Νεοκλής και ο Ευριπίδης.Τους πένθούσε δια βίου.Πήρα το δρόμο γιια την επιστροφή.Δρόσος εν νυκτί.Ωσάν να με χαιρετούσε.Να κρατήσουμε γιε μου.Όπως τότε στις παμπολλες αδικίες που δεχτήκαμε ως οικογένεια.Στις αδικες συκοφαντίες.Στις δοκιμασίες.
Κι αντέξαμε.Ο πατέρας από το 1959.Η μητέρα από μικρή.Μαζί πορευτήκαν με αγάπη ζηλευτή.
.

Ηρώο Νεοκλή Παναγιώτου - Παραμύθα

Ο Νεοκλής Παναγιώτου, σαν μέλος της ΕΟΚΑ 55-59 που έδρασε ενάντια στην αποικιοκρατική Αγγλική αυτοκρατορία που κατείχε την Κύπρο, αγωνίστηκε για την Απελευθέρωσ... Limassol

ix-andromeda.com

ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Η πολυαγαπημένη μου μητέρα Ελένη ,ο θείος Δώρος, η θεία Καίτη και ξάδερφος Ανδρέας Δρουσιώτης πολύτιμος φίλος για όλη την μεγάλη μας οικογένεια
στην Κύπρο και το εξωτερικό.Χαρισματικός φωτογράφος.Από μικρός ακουγά όλους να λένε ο παππους ο Αργυρός με αγάπη και ο κύριος Γιαννάκης με περηφάνια.Η θεία Καίτη και ο Αντρέας έγραψαν και γράφουν μια ιστορία βαθιάς φιλίας και αδελφικής αγάπης.Ετσι νοιωθουμε εμεις οι Δρουσιώτες.Είμαστε μια οικογένεια πρωτινή με την ομορφια και τις αρετές του Ακάμα και της Λαόνας

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ

Η γιαγια μου η Αννεζου μας συνεδεε ως οικογένειά με την Αγία Άννα. Ο πατέρας μου πολύ αγαπούσε αυτό το όνομα.Δεύτερος μου διορισμός εν καιρώ δοκιμάσιών στην Αγία Άννα Λάρνακος.Τον επόμενο χρόνο στο Σπιτάλι.Ιερος ναος Αγίας Άννας και πάλιν.Με συντροφεψε πολύ εκείνα τα χρόνια.
Ένας φίλος,δεύτερος μου πατέρας από τους σοφοτερους της Κύπρου μου έλεγε.Άραγε είναι τυχαίον;Δεν ήταν.
Ανεπροκοποι και επιλήσμόνες ξεχνούμε εύκολα.Ξημερώνει της Αγίας Άννης.Βοήθειά μας σε ετούτες τις μέρες ενός Καλοκαιριού που κομίζει κατί που δενμπορούμε ακόμη να προσδιορίσουμε.

ΟΙ ΓΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΤΩΝ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ

Οι γεύσεις των ετών του εβδομήντα
Καρπούζι στον καιρό του με σχήμα κανονικό.Παγωμένο στο ψυγείο ή στον πάγο από το παγοποιείο σπαμενη παγωμένη πλάκα με σφυρι πέτρα ή σιεπαρνι μες το μεταλλικό μπανιούι.Εκει πάγωναν και οι μπύρες.Μπουκάλες μεγάλες.
Μαζί με τη μοίρα το καρπούζι το κομμάτι το χαλλούμι της ορόφης αληθινό.
Ακολουθούσε μια βίωση γευστικου παραδείσου που συνήθως σε συνέπερνε μεαποτρλεσμα η ονειρική παττίχα να ζωγραφίζε νακκον την φανελλούαν σου.
Τα υπόλοιπα γνωστα σε... πολλές παραλλαγές.
Ύστερα λαλεί η γιαγιά σου γιατί εν σου φορώ την φανέλλα την καλήν που σούφερε που την Αυστράλιάν.Πάλε έσταξες την παττίχαν πάνω σου

ΥΓ.Σε μια γειτόνια ο καλοκαρδος μηχανικός έλεγε όλον το καλοκαιριν.Μα ολάν αν μεν στάξεί πάστην φανελλαν η παττίχα θαρκούμε εν άγευστη.Οι φανέλλες των μερακλήων εν πάντα τατσωμένες

AΜΑΞΟΥΘΚΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑΚΙΑ

Οταν περισευαν ρόδες από παλιες αμαξουες το συνεργειο της χωράφας εβγαινε στο ψαξιμο για ξυλινες κάσιες και ξύλα.Ο στόχος ήτο ξεκάθαρος.Η κατασκευή ενος αμαξουθκιού ή προσθήκη ενός ακόμη αυτοκινητουθκιού στον τοπικό στόό των αυτοσχέδιών κινητικών μηχανών που είχαν μεγάλη πέραση στην Λεμεσό των ετων του εβδομήντα και του
ογδόντα
Οι κασιούες της Εμορα για το φθηνό αναλόγως ΓΑΛΑ ΜΑΝΑ ήταν θησαυρός ασημικος.Τα ξυλενα κασόνια δεν ήτο ευκαιρα και δωρεαν τις πιο πολλες φορές.
...

Οι άξονες του νεου ντεκαβε προηρχοντο από εθνικοποιήσεις οικοδομικου σιδήρου ή από τα κέντρα ερευνών των ποταμων.
Η αλυσιδα κατασκευής των οχημάτων ήταν μετρίου ταχύτητος εκτος αν ανεκαλυπτετο έτοιμο σασι μεγάλης παλαιας αμαξούας εις κλήν και κινητικήν κατάσταση.
Τα αυτοκινητούθκια γνωρισαν μεγάλη χρήση και ήταν δημοφιλή στα τοπικά πεζοδρομιοράλλυ όταν πλειστοι οπλίτες και δεκάχρονοι λοχίες της γειτονιας εξεδιωχθησαν ήμάλλον δραπετευσαν κακην κακως από το λουνα παρκ Τιβολι ως ενοχη παμπεσιας και κατ εξακολούθησην δωρεαν χρήσης των αυτοκινητουθκιων που εττουμπαρίσκαν.

Γ.Σ.Ε- Γ.Σ.Ο- ΑΗΣ ΣΕΡΚΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ--28 ΙΟΥΝΙΟΥ 1974

Σήμερα εκλεισαν τυπικά τα Δημοτικά σχολεία.Πάντα τέτοιες μέρες θύμηση χαράς η 28η Ιουνίου του 1974.Τελευταία μέρα για τα σχολεία ολόκληρης της Κύπρου.Εκατοντάδες θα έμεναν βουβά στις 15 Σεπτεμβριου 1974
Το δικό μας σχολείο ήταν προχειρος προσφυγικός καταυλισμος.Άργησε να ανοιξει και ήταν γεμάτο πονεμένα παιδια.Από όλες τις γωνιες της Κύπρου απο πολλα σχολεία έρημα πλέον της Κύπρου.Όταν ξεθάρρεψαν όλα είχαν μια ιστορία να πουν.
Ευτυχώς παιζαμε πολλη μπάλα και ξεχνιούνταν.Μαζι ...μας και πολλοι νέοι δάσκαλοι και δασκάλες.Για τις πολλες νέες λέξεις θα γραψω εν καιρω.Για τις νέες μορφές πόνου που μαθαίναμε και συμβιώναμε εξαιφνης από εκείνο το καλοκαίρι ξέρουν οι ψυχές μας
Βίαια άλλαξαν όλα τάξεις προγράμματα φοίτηση ζωή καθημερινότητα.Παντου στη Λεμεσο φτώχεια πόνος δάκρυ αγώνας επιβίωσης και τα παιδια να είναι ανάγκη να μάθουν γράμματα να ζήσουν να επιβιώσουν να αντέξουν να προσαρμοστουν...
Οσοι μας κρίνουν ευκαιρα και εύκολα ως γενια ας μην ξεχνουν πληρώναμε ως παιδια
λάθη και πάθη αλλονών.Τι να σου φταιξει ένα παιδι οκτω χρονών στις μέρες της Εισβολής
Αφιέρωμενο ταπεινα στο Σωτήρη τον Μεσημέρη τον Γιώργο Χατζηπετρη που έμενε τότε πρόσφυγας στην Οδο Λονδίνου και στα βαρωσιωτούθκια το Φίλιππο και το Νίκο και ιδιαιτέρως στον Άντρο Παππαρίδη και το Μιχάλη Πολυχρόνη που μαζι πρωτοπαιξαμε ενα νέο σύστημα μπάλας το 1975 στυλ ΓΣΕ -ΓΣΟ-ΑΗΣ ΣΕΡΚΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Με τον Παππαρίδη το παίζαμε και στο Αθηναίδειο αλλα μας εβαζε ολίγον γυαλια οΝίκος Αντρέου ο Μέγας Σαλαμιναίος και ο Χατζηπετρης που επαιζε πάντα υπομονετικα στυλ ΠΑΕΕΚ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ ΑΕΚ ΚΑΡΑΒΑ.Ποδόσφαιρο με αντοχες ακόμα και υπο το φως των άστρων.Ξέρει για αυτα ο Παττιχης και ο Αχιλλέας Δημητριάδης

Ο ΙΟΥΝΙΟΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Ο Ιουνιος ήταν μήνας εξετάσεων και μήνας εξευρέσεως καλοκαιρινης εργασίας.Όλοι στην γειτόνια εγάζονταν.Και όλοι σχεδον οι συμμαθητες στο Γυμνάσιο.Υπήρχαν και τα παιδια που εργάζονταν ολοχρονικά.Ήταν δύσκολοι οι καιροί
Στη Λεμεσο τα αμπέλια πρόσφεραν πολλες ευκαιρίες εγοδότησης.Ήταν οι κασιουες ,τα συσκευαστήρια και οι δουλειες των αμπελιων
Ξεκίνησα απο τη Β Δημοτικου στο μικρο μας βιβλιοπωλειο.Με το πέρας του Δημοτικου προήχθηκα σε Βοηθό Παντοπώλη.Το καλοκαιρι του 1979 βοηθο...ς ηλεκτρολόγου αυτοκινήτων.Τα επομενα θέρη εργατης κεραμειουκαι το 1981 μπηκαμε στους αμπελώνες του Αριστου Χειμώνα οπου ενηλικιωθήκαμε εικοσαρηδες ακόμη δουλευαμε..Την τελευταια χρονια φοιτητες Παιδαγωγικης Ακαδημίας δουλέψαμε με τον Γιώργο Χατζηπετρη που είχε γεωργικες εμπειρίες και ήξερε απο περβόλια και θερμοκήπια.
Ιούνιο πέρναμε και τους ελέγχους.Ιούνιο και το απολυήριο τπυ Γυμνασιου.Ιούνιο και ο ιπροεισαγωγικες εξετάσεις Ιούνιο και οι θάλασσεςΜιάμι Ν.Ο.Λ Εναέριος για βουτιες
Ιούνιο αρχιζαν και οι προετοιμασιες για τις Κατασκηνώσεις.Άλλοι και άλες έφευγαν σστον Σαιττα με τα Κατηχητικα.Το Ίδρυμα Παναγίδη στον Κακομάλλη.Τα προσκοπικα έφευγαν για Τίμη, Πλατάνια Λούματα των αετων.Εμεις απο τπυς τυχερους του 61ου Συστηματος κατσκηνωσαμε το καλοκαιρι του 1981 στο Χάππυ Βάλλευ με τον Ροσσετο Γαβαλα τη Δώρα Μακαρίου τον Αντονυ και τον Αλεξανδρο και τους αλλους φίλους .Ήμουν πλέον Εν
ωμοτάρχης των Λεόντων λίγο προτου προχωρήσω στους Ανιχνευτες και αναλάβω βοηθος Αγέλης με τη Γιάννα και το Γιώργο τον Τσάππα φίλο απο τα λυκοπουλα απο το 1977Πήρε άλλους δρόμους η διήγηση
Όταν μιλούμε για τα χρόνια εκεινα δεν πρπει να ξεχνουμε και τους συμμαχους του Γυμνασιου στην παιδεία και την ωρίμανση μας.Εμεις του Αη Γιαννη σταθήκαμε τυχεροι Προνοησαν από πριν και το παλιο ποτάμι ήτανμια φωλια για παιδια και νεους Λέσχη νεων Παναγιδη και δίπλα το Προσκοπικο στις φτωχικες του εγκατατάσεις αλλα με ανθρώπυς με χρυση καρδια.Ροσσετος Ευθημάκης.Γιαννος Ο ακέλας ο Γιώργος που μας έφυγε τόσο νωρίς.Και τόσα παιδια μάλαμα...προσκοποι ανιχνευτες αθλητες στο Ίδρυμα ποδοσφαιριστες παικτες πιγκ πγκ στο Παγκύπριο Πρωτάθλημα .Όλα αυτά σε μια φτωχογειτονια
Ο Ιούνιος ξυπνα μνήμες γεμίζει η καρδια νοσταλγια παρα τους κόπους και τις δυσκολίες.Ευχαριστιε για όσους μας στήριξαν και ονειρευονταν για τα παιδια και τους νεους εκείνης της πονεμένης γενιας

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΡΑΓΜΑΤΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Από το έτος 1986 έγραφα μια σειρα μικρων ποιημάτων παράλληλα με άλλα ποικίλα νεανικά γραψίμια.Το έτος 1992 αποφάσισα πως μια σειρά τέτοιων ποημάτων θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια συλλογη με τίτλο ΧΑΡΑΓΜΑΤΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Οι δυσκολιες του βίου και μια σειρα από αφιερώσεις σε πολεμίστρες κατά της κατοχής στα χαρακώματα της ελληνικης παιδείας και της ελευθερης οργάνωσης των εκπαιδευτικων σε ουτοπίες ποικίλε εκδοτικες απόπειρες εφημερίδες περιοδικα τα αφησαν ορφανα σε ράφια και ημιτ...ελεις δημοσιευσεις
Αντιγράφω απο τα πρώτα
ΔΗΛΩΣΗ Ι
Ευσεβάστως σας γνωστοποώ
την εγνωσμένην μου αποτυχίαν
Τυχόν αντιρρήσεις ,επευφημίες
και λοιποι σας εναγκαλισμοι
δέον όπως αποφευχθώσιν.

Πάντως εγω δεν αγοράζω
κι ας είναι οι τιμες σας χοντρικες
ΔΗΛΏΣΉ ΙΙ
Επιπροσθέτως θάθελα να τραγουδήσω
εν άσμα άτιτλον ηρωικον
Βεβαιως αι μελωδιαι μου δεν έχουν τι
να ενθυμίζουν την Ανατολήν
Απεναντιάςπιθηκίζουν εν αγνοα τους
παρα τας εναντιους βεβαιώσεις
ΑΠΟΓΝΩΣΗ Ι
Κι ολα πια κείνα τα λευκα σου τα απροσέντονα
Κι όλα πια κείνα τα δαδια των αμματιων σου
Κι όλα πια κείνα,όλα πια...
Τα πιο πάνω ως μια προγευση οχι κατα ανάγκην αντιπροσωπευτική της γραφής ενος εφήβου που δυσκολευόταν να ωριμάσει και συχνα υπεγραφε τις γραφές του ως Λευτέρης Σκλάβος

ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ

Του Κατακλυσμου σήμερα και στις γειτονιες της Λεμεσου στα χρόνια του εβδομήντα γινόταν χαμος και επικές μάχες με τα νεροπίστολα τις αυτοσχεδιες μηχανες καταβρεξης πλαστικα Ευρηκα που γινονταν εύκολα μικροαυτόματα όπλα νερου σικλες δανεικες φουσκες νερου και κάτι τιμαλφη οπλοπολυβόλα νερου μειτ ιν Ταιβαν που εισήγαγαν στις νερομάχες οι πάμπλουτοι μεγάλοι της γειτονιας
Περι τις δέκα η ώρα ητο ορισμένη η μαχη αναμεσα στις δυο γειτονιες της οδου Τρόοδους.Οι διμοιριες της δυτικης χωράφας της χωράφας του Καθητζιώτη
θα αντιμετωπιζαν το στατευμα της ανατολικης χωραφας των Ρίζων.Ονομάζοντο ετσι απο το παρατσουκλι του δυναμικου αλλα οχι πολυ υψηλου αρχηγου τους.
Εκείνη τη χρονια 1977 η 1978 νικησαμε κατα κράτος τους Ρίζους.Ειχαμε εθνικοποιήσει απο το βράδυ ενα μαυρο λαστιχο πιέσεως λαφυρο στη αυλη της Τροόδους 22 απο την αστραπιαια φυγη των Αγγλων γειτονων προ του Πραξικοπήματος και της εισβολης.Το πρωι πείσαμε την κυρια Αντρη να επιτρέψει την ανοδο του Αντώνη του Βλάσκου στην ταρατσα του σπιτιου απεναντι απ τη διασυνοριακη γραμμη πυρος τραβηγμενη με κιμωλια απο τον Αντρο ή τον Σωλο.Δόθηκε το συνθημα και οι Ρίζοι έκπλήκτόί μάς έβλεπαν να υπο χωρου με αργά και τακτικα πράγμα παράδοξον για τους γιναξιες της Χωράφας του Καθητζιώτη που είχαν φοβερη ομάδα ποδοσφαιρου
και τον μακραν καλύτερο αμυντικο τον Χριστακη τον ματσουκάρη κατόπιν παικτη της Α κατηγορίας
Ενω ο νερορυπες επεφταν σποραδικα και ο Γιώρκος ο Ρίζος ετοιμαζόταν να θριαμβευσει επιδεικτικα οδηγώντας μας στη χωράφα σημειο της ήττας μας
δεχτηκε πρώτος την πολυμηχανον ψυχρολουσιαν πιέσεως απ το νεροβόλο λαστιχο ταρατσας πίεσεως.Παρά τους φόβους μας ο Χριστάκης ο μικρος δεν τα έχασε ανοιξε ακριβως στην ωρα που επρεπε τη βρύση και ο ασσος στο σημαδι Αντώνης ο ποδοσφαιριστι ονομαζόμενος και Σκουφάρης διάλυσε την παράταξη πυρός της ανατολικης γειτονιας καταβρέξας αυτους εκ των πανυψηλων μετόπισθεν.
Η νίκη ηταν θριαμβευτικη με χαρακτηριστικα σουπι λουμι παμπεσιας αιφνιδιασμου και ακραιου νερομυδραλιοβολισμου.Το απόγευμα εις την συναντηση του επιτελείου εις την χωράφαν μας απενεμήθει παράσημον επαινου χρυσον εις τον Αντωνην και αργυρον εις εμε δια την ευρηματικην τακτικην της λαστιχας πιέσεως καθως και εις τον Χριστακην τον μιτσην που ητο πλεον Ροτσης δια την ψυψραιμιαν του.Οι Ρίζοι εχάθησαν απο το προσκήνιο για δυο τρεις ημέρες ενω ακομη και σήμερον οταν συναντηθουν μέλη της παλαιας συμμορίας της μυθικης μας χωράφας γελουν για την επικη εκεινη νικη και την θρυλικη πλεον γκάφα των πολυμήχανων Ρίζων
Ήτο τα έτη της ηρωικης προσφυγιας της ανδρειας φτώχειας και μιας χαρας ατίμητης παραδοσιακης πλουσιας μες τα ππατσιαρισμενα κοντοπαντέλονα τα τριων ετων φλι φλο τσαρικια και τις φανελλουες τις ξιμασχαλες η τις κοντομάνικες δευτερο τριτο φορημα
ευτυχίας και χαρμολύπης
Άτε γεματα τα νεροπίστολα τα εύρηκα.Γιαννακη το λαστιχον τζιαι τα μμάθκια σου
Τζιαι ενα συγνωμην στην χωράφα των Ρίζων για την κλάππαν.Η μερα το είσιεν.Σιερετω σας ούλλους τζιαι συγχωράτε μου πον σας αφήνω ησυχους εις το παρον τζιαι στην ησυχιαν σας

ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Μέρα του πατέρα σήμερα λένε τα ημερολόγια.Και τι να γράψεις αφου σου εφυγε εξαιφνης το 2009.Τυχαία χτες έφτασε κοντά σου δώρο ακριβο το Λευκωμα Ανταρτων της ΕΟΚΑ.Τον βρήκες στις λιγοστε ς εκατονταδες ανταρτων μιας επαναστασης Ελευθερίας και Αυτοδιάθεσης.Τον αγώνα του για την ελευθερία αποφασισε εγκαιρως πως δεν τον είχε προς πώληση ούτε προς ανταλλαγη
Αγάπουσε τα βιβλία και τα γράμματα.Τον πρόλαβε η επανάσταση και δεν τελείωσ ε το Γυμνάσιο Πόλεως Χρυσοχους
Ήταν αυτοδίδακτος,...πολυβασανισμένος και ανιδιότελης μέχρι την έντιμον πενία.Μια ζωη βάσανα και διωγμοί.Μαζι του και εμεις από μικροί.
Αγαπούσε και στήριζε..Ο σύντροφος του στο αντάρτικο κατοπιν ηρωικος μαχητης στη μαχη της ΕΛΔΥΚ μου έλεγε μες τους λυγμους Ήταν ένας λεβέντηςόμως μετα την Ανεξαρτησια δεν μιλουσε δεν μοιραζόταν τον πόνο τις σκέψεις του.
Είναι στιγμες που δεν μπορεις να γράψεις.Ο πατέας μου επέμενε να αγαπήσω τα βιβλία τηνΙστορία ποτε τις λεωφόρους πάντα απο τα σχοινιά του θυσιάστικου βίου.Με το παράδειγμα του τούτο το παλληκάρι του Ακάμα μας δίδαξε πως μπορεις να εισαι πατέρας και χριστιανος με ευγένεια χωρις τυμπανοκρουσίε.Ο γερο Αχιλλης ενα απογευμα μου είπε αφήνοντας με αφωνο
' Είχαμεν γιε μου καλλιττερον;"Τόσα χρόνια και δενκαταλάβαμε όλα τα μυστικα και τους θησαυρους του

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑ

Ανοιξη του 1984 έγραψα το πρώτο μου διήγημα.ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ο εφηβικός τίτλος.Τραγούδια και ποιήματα είχαν προηγηθει. Και κατι ηχογραφήσεις στο γκαραζ του Σίμου στην Ιωαννη Κυριακίδη.Τριάντα τόσα χρόνια και
γυρεύω την αλήθεια εκείνων των πονεμνων καιρών

ΜΙΑ ΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Ο φίλος μου ο Θεοδωρος μου θύμησε πόσο συζητούσαμε εφηβοι στη Λέμεσο του ογδόντα .Στ Γυμνάσιο Λεμέσου παιδεια αγαπη φιλια γέλια αγώνας παιγνίδια αθλητισμος μπασκετ βολευ οι πρωτες αγάπες μουσικη συγκροτήματα. Οι Φάλκονς
οι χορωδιες ο Σουγλης στο πιανο οΣίμος στο τύμπανο Τελικα δεν εριξε τα στικς ο αποχαιρετισμος τέλειωσε φυγαμε για τα σπίτια Μας περιμενε ο στρατος Υστερα η προσωπικη μαχη Μα πάντα στα δυσκολα περνουσα στους δρομους του Σχολείου με χαιρετουσε Του ελεγα τα νεα ...τον Πρόδρομο που εφυγε νωρις Τώρα θα του πω για τον Κωστη το Λαζαρίδη τον αγαπητο τον φιλο που τον αποχαιρετισαμε το Σάββατο Οσοι είμασταν εκεί βλεπαμε την αγαπη μας να κεντα τα προσωπα με ενα δακρυ αληθείας
Είμαστε απ τα παιδια της ομορφης πονεμενης χαρουμενης Κύπρου του φιλοτιμου και του ανυποκριτου ασπασμου
ΠΑΛΙ ΑΝΕΒΗΚΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΑΝΤΑ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΑΘΗΝΑΙΔΕΙΟ ΑΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΙΛΙΝΟΣ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥΑΣΕ ΠΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΙ ΑΡΚΗΣΑ ΠΑΛΕ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΤΡΟΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟΤΟΥ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΝ
ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

ΕΤΣΙ ΚΑΤΕΦΘΑΣΑ ΣΤΟ ΑΘΗΝΑΙΔΕΙΟ

Στο Αθηναιδειο κατεφθασα το1978.Θα γινόταν και αυτο πρωι δειλις όπως λέγαμε τότε και μας εστειλαν πάνω απο εκατον απο το Γ Γ υμνασιο Πολυ ολιγοι μείναμε τελικα απο τον Αη Γιάννη Γι αυτό εφτασαν τελικα και τα λεωφορεια απο τον Υψωνα το Κολόσσι
Ετσι μας δωρισε το Υπουργειο φίλους καλους της προσφυγιάς.Απο την Ερήμη..Ενα μαγικο σχολειο συναντησεων .Απο δεκάδες δημοτικα σχολεια.Προσφυγες πλουσιοι και φτωχοι αριστοκρατες και λαικοι αρχοντες πονεμενοι και ευαισθητοι.Κορίτσια με χ...άρη και χα
μογελοΑπο το Καστο και την οδο αγκύρας μέχρι του Χαράκη και τα χωρια την Νααφι και τις γειτονιες του νοσοκομειου και της ενοριας Παντανάσσης Καθόλικης
Διάλογος παντού .Φιλίες φωτεινέςΤαλιανος Νικος Ανδρεου Πανικος Βασιλειου ο Γιάννος Μιχαηλ ο Σίμος οι κορουδες απο τον Υψωνα. Είμασταν στην Α4.Οι της
Α3 άλλη αρχοντια. Η Α2 διαφορετικος πολιτισμος.
Η Α1 άλλη χαρη Στα διαλείμματα νεες γνωριμιες και
βεβαια ασταματητο ποδοσφαιρο Μέχρι το σκοταδι
και την αδυναμια ορατοτητος
Χατζηπετρης Παττιχης Αχιλλεας Δημητριάδηςμεναμε παντα τελευταίοιΥστερα οΓιώργος έτρεχε να προλαβει το τελευταιο λεωφορειο για το Καντου
Δύσκολα χρόνισ φτωχά αλλα όμορφα
Το 1979 ένα χαμογελο και μια παρεα ανεβαίνοντας Δωδεκανησου μου δώρισε ένα θησαυρό.Μπορούσε και ένας γιος θερμαστη να περιπατεί εν αγάπη και ισότιμα ονειρικά στις συντροφιες της Κάτω πολιτείας
Εκείνο το απόγευμα κατάλαβα πως δεν ητάν τυχαιο
που κατάληξα σε ένα σχολείο ιστορικο
Τώρα ευχαριστω το Θεό που μου χαρισε εκείνη τη μετάθεση.Εκει έμαθα αγαπησα πονεσα χάρηκα γελασ α και αγωνιστηκαμε παιδια να μεγαλώσουμε με χαρα και ονειρα και με σκιρτήματα ερωτος ζωης και αιωνιότητος
ΠΑΛΙ ΕΠΙΑΣΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΡΥΛΙΚΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΑΘΗ ΜΙΑ ΟΛΑΚΕΡΗ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Αλλοι στο κολύμπι Ακτυπητοι στον Ν.Ο.Λ. Κιθάρες Στίβος Προσκοπικά Πολλοι με ομορφη τρέλλα στη Λέσχη του Ιδρύματος Παναγίδη και το Κατηχητικο
Οι θάλασσες οι εκδρομες το πιγκ πογκΤα συγκροτήματα και βεβαια τα συνεργια αλληλοβοήθειας αντιγραφης στα μεταλλικα σιδερενια προστατευτικσ των παραθύρων που χρησίμευαν και για παγκακια και αθωα πρωτοσκιρτήματα
Ετουτες τις γραμμες τις χαρίζω στους δυο συμμαθητες μου τέκνα εγκλωβισμενων ήρωες απο εκεινη την εποχη και στη συμμαθήτρια μου κόρη αγνοουμενου που με έμαθε ξανα στην Α τάξη πως η Κύπρος είναι σίγουρα νησος χαρμολύπης και ελπίδα
Α ρε φιλαράκια τι πάθαμε Α ρε κορίτσια Θα βγει η κυρια Μιχαηλιδου στη βεράντα και αλοιμονο μας

Ξέρω μπήκε ο Ιούνης και γραφω ακομα ανοιξιατικα ο ανεπροκοπος ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΟΥ ΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝΕΙΧΑ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΣΤΟΧΑΜΟΥΣ
Καληνύχτα και ονειρα αυστηρως περιξ των ετών 1978 και βεβαιως1979 εως του πεποικιλμένου σχολικου ετους1983_1984

ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ ΣΤΟ ΕΚΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

Τα ποδηλατα εφταναν απο την πίσω πορτα τη σιδερενια κατηφορο καιτο πάρκαρες αριστερα η δεξια ανάλογα με την ώρα αφιξης.Το πρωι το Αθηναιδειο ήταν το 1979 ποδηλατοκρατουμενο.Οι μοτορουες μπηκαν στη ζωη μας μετα το 1982. Εν παρανομια.Μετα το 1983 μαλλον νόμιμα.Το πρωτο μου ποδηλατο ήταν ένα εσκα τσεκοσλοβακιας Στο λυκειο ο ιστορικος καρκαντας που αρεσε και του Θεόδωρου και ηξερε καλα τη διαδρομη αλασια η κλινικη ιωσηφιδη προς Ολυμπιου Διος οπου και η βάση της οικογενειας Κυπριανου με το θρυλικο πιγκ πογκ και τις ομηρικες μαχες.Και το θρυλικο δρομακι μαρακανα οπου η μαππα ειχε τιμητικες
Ηταν βεβαια και το κάρλτον του Σίμου παρκαρισμενο στην πισω αυλη παντα ελευθερο προς δανεισμο απεριοριστου χρόνου
Το δανειζόμασταν χωρις διαδικασιες και ποτε δεν μας
είπε μια παρατήρηση ο αρχοντας νταμερ του σχολείου απιστευτο δίδυμο με τον Πανο το Σουγλη στο πιανο.
Με το Χριστακη το Μέλιο στα συγχρονα και τις μπαλαντες το Ξένιο το Μιχαλη.Είχαν και μια άλλη λαικη μπαντα με τον Αντωνη τον Τορναριτη και το Μαρίνο το μικρο τον κιθαριστα που πάντα οΣίμος τον ελεγε χαιδευτικα Γιώρκο
Με τα ποδήλατα ανεβαιναμε στα βοηθητικα του Τσιρειου στο Γυμνασιο.Μεγαλα ματς .Φοβερος τεματοφυλακας ο Γιώρκος ο Παρασκευας φιλος καρδιακος απο το Δημοτικο.Αρχηγος οδιπλανος μου Νίκος Ανδρεου άσσος στο ποδοσφαιρο μεγαλος παικτης μετα στην Α κατηγορια και κατόπιν προπονητης σημαντικος.Είχε και ενα απο τα ωραιοτρρα ποδηλατα του σχολειου ενα μαυρο αγγλικο αρκετα ψηλο που το οδηγουσε σαν ακροβατηςΣτα ματς αυτα πρωταγωνιστης και ο μεγιστος Αντρεας Ταλιανος υιος μεγαλου ποδοσφαιριστη αν δεν μεαπατά η μνημη.Εμεις της πεφοσφαιρας και του μπασκετ παιζαμε συνηθως άμυνα.Μια ζωη σέντερ μπακ και ο Πανικος ο Βασιλειου να τρεχει να διορθωσει τα λαθη μου.
Απέναντι μας πάντα επικινδυνος και γκολτζης ο Γιώργος ο Παττίχης ο αποελιστας δεινος συζητητης περι τα ποδοσφαιρικα.Με το Σαββα τον Παπαθωμα συζητουσαν φασεις μεχρι ακραιας λεπτομερειας χιλιοστουΚάποτε ανεβαιναμε το ανηφορο με τετοιες συζητησεις και μας ακουγαν μεχρι το Αλασια.Ημουνεν τω μεσω αυτων και εκανα φο διαιτητη για ιση κατανομη χρονου στην επιχειρηματολογια για τον Παντζιαρα και τους ασσους της Ανορθωσης και βεβαιως περι των διαιτητων Βάσου Κωνσταντίνου και Χατζηστεφάνου
Οι κοπελλες ειχαν τσοππερ η τσοππερ ουανποδήλατα και σπανια τα ακριβα Κρίφτερ με τους εντυπωσιακους
τροχους και φο ομκρφο χρώμα
ΜΑΣ ΠΗΡΕ Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΩ ΝΩΕΡΑ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕ Α ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΦΥΣΡΜΟΝΙΚΑ ΣΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΦΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΤΣΙΡΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ.
ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΟΠΙΛΕΤ
ΗΤΑΝ ΝΟΜΙΖΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Σ ΠΟΥ ΓΛΥΤΩΣΕ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΜΑΖΕΨΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΙΣ ΜΟΤΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ.ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΕ Ο ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ
ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ
Ευχαριστω για τα καλά σας λόγιαΕίπα νασας ταχυδρομω λιγη απο τη χαρα που μου δανείσατε και τα χαμογελα της ομορφιας που πληθος πλουμιζαν το σκολειομας
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΙΣ ΔΩΡΙΖΩ ΣΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Σ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΗ ΞΕΝΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
Ατε καληνυχτα και παλι θα μας κυνηγα ο κος Χριστοδουλου για τον μεγαλο μυστακα
καλα και γλυκα ονειρα ποδηλατων ατε τζιαι μοτοποδηλατικα μην κακοφανησουμε και τουςεκταιους και τις εκταιες που ε χουν αδεια και στριβουν για το δδομκ φου νοσοκομσιου και την Παναγια Καθολικη

ΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Τα λεωφορείσ ήταν μερος της ζωής του σχολειου.Το 17 για τον Υψωνα το16 για κολόσσι το 3 για Αη γιαννη χαράκη το 1 για Ομόνοια.Υπήρχαν και τα σχολικα γιαΚολόσσι Ερήμη που ηταν ιδιωτικα.Οσοι ανεβαιναν Τραχώνι είχαν τις πιο πολλες δυσκολίες Ο Κωστης ο Κάσιας στο Γυμνασιο μου τις ιστορούσε.Ήταν απο τους απόφοιτους τηςΓ Αστικης Λέμεσου και μου ιστορουσαν πολλά για την ζωή αυτου σχολείου που δωρισε πολλους φίλους και φίλες στο Στ Γυμνάσιο.Ο Ταλιάνος μου διηγηθηκε τις περισσότερες.Ή...ταν ενα σχολείο που διέφερε απο το Ζ του Αποστόλου Ανδρεα
Επιπρόσθετα είχε παραδοση στην καλαθόσφαιρα.
Μες τη ζέστη μεσημέρι να κατεβαινεις στις 12.30 στο σκολειο και 12.45 να μοιραζεται το διαγώνισμα. Και να γραφουμε αδιαμαρτυρητα.
Αντοχες που είχαμε και το διάλειμμα ντάλα μεσημέρι αστεία η προπόνηση καλαθόσφαιρας η πετόσφαιδαςσχεδιασμοι για απροοπτα και τρέλλες αθώες
Περνουσε το κλασσικο με τα βιβλια φυλαχτο και παραμεριζαμε επιδεικτικα με τον Χριστόδουλο
Και όλα αυτα ενω ο πολυγράφος εργαζόταν πυρτωδως για νέα φυλάδια και τα αυριανα διαγωνίσματα και στο θεατρο η ορχηστρα ειχε πάντα πρόβες
Βραδυ Παρασκευης Ανεβαινω στη λαντι του συμμαθητη να με παρει σπίτιΑνεβαινουμε από τα φώτα του Συμιλλιδη.Δροσερή καλοκαιρινη νύχτα .Καλυνηχτιζω. Μπαινω στο φτωχικο στην μικρη μου καμαρουλλα με το γαλαζιο τραπεζι και το μουσαμμα
Γονατιζω ψιθυρίζω στο Χριστο.Θυμαμαι ακομη εκείνες τις εφηβικες προσευχες.
Να είχα και τώρα εκσίνη την απλη πίστη ναστελλα λεωφορεια ολοκληρα παρακλησεις για σας ακριβοι μου φίλοι και κοπελιες της ολοπλουμης σκεινης νεότητος
Εχουν οι καιροι δυσκολίες και μοναξιες και λεω να γραφω νυχτεινα για βάλσαμο και χαμογελο καρδιας
Ατε καλη σαα νύχτα μη χασουμε το λεωφορειο των ευλογημενων ονείρων και ξεμεινουμε στη στάση μοναχοι και πιασουμε πάλι το δρομο χωρις παρεα περπατητοι ολο λεωφορο που έχει τουλαχιστον φως και κίνηση.
ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΚΟΥΡΑΣΩ ΔΙΑΒΙΒΑΣΤΕ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑΣΙΓΗ ΑΣΥΡΜΑΤΟΥ
Παρατηρησεις για υπερβολην νοσταλγιας και συναισθηματικες υπερβολες επίσης δεκτες.
Εν τω μεταξυ κοντευκουν οι εξετασεις....

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟ 1979

Ήταν μια συνάντηση το 1979 στο γραφείο της καθοδήγησης στον πρώτο όροφο με τον πρόεδρο των μαθητών της πόλης και επαρχιας Λέμεσου.Μαζεμένοι
όλη η επιτροπή των μαθητων του Αθηναιδειού άκουγαν με ανοικτό το στομα πως η πρωί δείλις λειτουργία μας στερούσε χρόνο διδακτικο σε σχέση με τους καθαρα πρωινους.Απο τοτε θεωρουσα ήρωες όσους εμαθαν γράμματα στο όμορφο Αθηναιδειο

ΑΠΛΕΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ

Κάποιες χειρονομιες απλες ηταν μεγάλα δωρήματα στη μαθητικη μας ζωή
Ενα χαμόγελο μια συγνώμη ένας απλος έπαινος μια απρόσμενη πρόσκληση.Μια φωτογράφιά ένα τηλεφωνημα ο εύκολος δανεισμος ενός τετραδιου ο ιλαρος δότης.
Μια μ .εταφορα μες την μπόρα.
Το μεγάλο λευκο αυτοκίνητο της κυριας Βασιλικης το μπες αυτοκίνητοτης κυρίας Δομνίκης πόσες φορές μας ξελάσπωσαν
Μανάδες μιας αλλης εποχης...
Στου Σίμου παντα μας περιμενε η λεμονάδα για όλουςΕκείνα τα δείπνα αγαπης στην Ολυμπιου Διος ηταν επισης μια μεγαλη χειρονομια ζεστασιας

ΟΙ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΜΑΣ

Οι εκδρομές ήταν μια ανάσα για τα παιδια του Στ Γυμνασίου.Θύμηση έντονη μια εξόρμηση στο Κούρειο στην Β τάξη.Είναι και πολλές οι φωτογραφίες με χαρα και φιλία γεματες
Και μια στην Αυδήμου παραλιακα όταν πλεον η ΕΣ3 είχε δεθεί και χαιρόταν με τα απλα της ζωης.Όλες οι εκδρομες μετα καταληξη είχαν τη θάλασσα Και το τελευταιο συναπάντημα των τελειοφοιτων του1984 ηταν σε ενα παραλιακο κοντα στον Αη Αντωνη.Νομιζω το έλεγαν Κλαψίδες.Μετα φύγαμε ολοι με τις μοτορες οι της Στ3.Με πηρ...ε ο Αθως οΝόλας σπιτι ακολουθούσαν οι αλλοι.Μαζευτήκαμε τέλη Ιουνίου η του Σ3 και σε μια ταβέρνα στη Γερμασογεια .Πήγαμε όλοι και μειναμε ως αργα.Μας εφερε στο σπίτι ο πατερας του Αχιλλέα.Η τελευταια συναντηση μετα μουσικης ήταν στης Ρεβεκκας Ακολουθησα την οδο του Αχιλλέα κα μετεβηκα παρανόμως με την πορτοκαλι βέσπα που κατόπιν με συντροφεψε μεχρι το 1995.Εκει χαιρετησαμε όσες θα εφευγαν νωρις για σπουδες και οσους θα κατατασσονταν σε αλλα ΚΕΝ εκτος Λεμεσου
ΗΤΑΝ Ιούνης ειχαν προηγηθει οι μαρκαδοροι που τρελλαναν τα λευκα υποκαμισα και η ζωή μας θα ακολουθουσε ταξίδια στο άγνωστο.Πολλοί θα χανομασταν για μα πάντα
τους σκεφτόμουν και τις αναζητουσα ευχομενος να είναι καλα και να αντέχουν να υπομένουν και να αγαπουν Ευχαριστω για την αγαπη σας

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ

Στα χρόνια της εφηβείας σε ένα σχολειο που αγωνιζόταν να μας μάθει γραμματα είχαμε να αντιπαλεψουμε ο καθένας τκυς δικους του φοβους δυσκολίες και το περιββάλλον μιας ήττας και μιας βιαιης προσφυγιας και την αναγκη επιβιωσης και ξαναδημιουργιας.Σε όλα αυτα αν προσθέσεις και τα εντοναπολιτικά πάθη είναι ενα θαύμα οτι τα καταφεραμε όπως κι αν το πράξαμε.Ποιο ήταν το μυστικο.Έρωτας ζωης υπομονη αγώνας για την κάθε μέρα και πίστη των προτινων κληρονομια απο γιαγιαδες και παππουδ...ες.Φωτισμενοι δασκαλοι και δασκαλες
Ζωή πλάι σε συντροφιες αληθειας και ομορφης ονειροπολησης τρέλλας εκφράσης προσωπικης ελευθερίας χωρις εμμονες σε εισαγωμενες συνταγες.Πρωι δείλις με αξιοθαύμαστη υπομονη χξούμορ και γέλιοΈνα μεσημερι πήρα το δρομο της επιστροφης Εβαλα απλα τα γυαλια στη τσέπη.Εβδεχε για τα καλα Έφτασα στο σπίτι μες την ολοκοσμητικη βροχη Και ήμουν τόσο ζωντανος και έμπλεος ελπιδοςΕίχα σκολειο
φωτεινο και σπίτι ταπεινο.Διαβαζα Παπαδιαμάντη διαφωνούσα ποτε ποτε με τη
φιλολόγό κάί μέ τόν Θεόδωρο κατα καιρους για να εχει η φιλια αλατοπιπερο και ο Αχιλλης αφορμη να διασκεδαζει μαζί μας

ΟΙ ΔΙΠΛΑΝΟΙ ΜΑΣ

Οι διπλανοι ,οι διπλανες μας.Στην Α τάξη διπλανος μου ήταν ο Γιάννος ο Μιχαήλ από το Κολόσσι φίλος καλός από τότε.Στη Β και Γ τάξη ο άρχοντας Νίκος Ανδρέου αγωνιστης της ζωής πολυ καλος ποδοσφαιριστης και λαχείο διπλανος.Συζητουσαμε κλεφτα και για τις νέες ταινίες τουΡιάλτο οπου εργαζόταν συχνα τα βράδυα.Στο Λύκειο υπογραψαμε τριετες συμβόλαιο με τον Μίλτο την προσωποποίηση της ευγένειαςΆρχοντας ο διπλανος μου με χιούμορ και διάκριση.Μαζί του ο διάλογος δεν είχε τίποτε το αν...ταγωνιστικο.Με συνέφερνε και απο τις ακροτητες μου και με στήριξε στις δυσκολίες μου
Στο σχολείο μας ο διπλάνος η διπλανη σου ήταν τοτε συνδημιουργος σωτηρια ή καταστροφη σου.Η συγκατοικηση στο ίδιο θρανιο δεν ήταν απλή υπόθεση.Ήταν κατι σαν μετοχη σε μυσ τικη οργάνωση αλληλοστήριξης και αμοιβαιας εμπιστευτικότητας.Με τον καιρο και με την καλή χημεία είχες άλλον έναν αδελφο και μυστικοσύμβουλο.
Κάποια πρωινα ξυπνας και νομίζεις θα φτασεις σε λιγο στο Αθηναίδειο και μετα το κουδονι θα τα πεις με τους διπλανους να ξεσκάσσις να γελασεις να ξεχαστεις να ταξιδέψεις

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ

Ένα βραδυ ανέβηκα απο το κάγκελλο μπηκα στο σχολειό μας περπατησα αργά και κάθησα στη σιδερένια σχάρα παγκακι.Η σκέψη ταξίδεψε .Εδω καθομουν με τον Ταλιάνο και ερχόταν και η Δήμητρα και ο Αντρεας γελαστός και χαρούμενος έλεγε τις ιστοριες της Γ Αστικής και η Δήμητρα του ψευτοθυμωνε και γελούσαμε..
Εδω στεινόταν 12.00 η στις 7.00 συνεργειο διορθώσεων αντιγραφων συμπληρώσεων.Διοικητης εις τα λογιστικα και εμπορικα ο Γιαννακος με βοηθό το Δώρο εξ Ερήμης.Πλήθος συνδρομητων και μ...ελων του συνεργείου και εις τα Μαθηματικα. Το κουδούνι ανεστελλε τη λειτουργια.Το καλύτερο υπαιθριο φροντιστήριο που γνωρισα....
Ήταν περι το 1991 με πονουσε η ψυχη απο νοσταλγία
Έφυγα αργα.Το σχολείο λες με χαιρετούσε.Α ρε Πέγειωτουι θα ξανάρθουν στο βίο σου.Και κοίτα σε αγαπούσαν. Ξέρεις εσυ.Μη λυπασε αγόρι μου.Άκου μέσα κανουν προβα ο Χριστάκης ο Πάνος οΣίμος οι άλλοι.Καθε πρωι που κίναγα ναπαω στη δουλεια...Η Τζαμάικα την ξεχασες Αρεσε στα ομορφα κορίτσια.Και σε οσους αρμενιζαν στη γη και τη θάλασσα των αθώων ονείρων

Η ΚΑΝΤΙΝΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

Η καντίνα του σχολείου μας ήταν απο το Φθινοπωρο του 1978 και για όλα τα έτη του Γυμνασιου ένα μικρο σχολείο γευσιγνωσιας.Δούλευε και αυτη δύο βάρδιεςΤην διοικουσε μ
ια ευγενης κυρία με την κόρη της.Τα δυο της αγόρια ήταν νομιζω οι αδελφοι Τελώνη ονομαστοι αθλητες του ακοντισμου.Κάποτε πιαναμε κουβέντα.Μου έλεγε τις δυσκολίες της.
Τα αναψυχτικα είχαν τότε την τιμητικη τους οι τυρόπιττες βεβαιως ήταν σε πρωτη ζήτηση και τα σαντουιτς ειχαν σταθερους οπαδους.Κάτι που με κανει κα...ι γελώ τώρα ήταν το γεγονος ότι παρα τη φτώχια παντα κατι οικονομούσαμε.Αρκετοι δούλευαν βεβαια.Υπήρχε και η αλληλοστήριξη το κέρασμα.Απέναντι απο το σχολείο υπήρχε και ενα μαγικο καφενεδάκι που εφτοιαχνε ζεστα σάντουιτς πιο πάνω το Πικατίλυ με το μεγάλο μπιλιάρδο.Σφαιριστηρια τα λέγαμε τότε.Στο Λύκειο συναντομασταν κάποτε εκει.
Οι γεύσσις εκείνης της εποχης χρειάζονταιβιβλια για να καταγραφουν καθως και περιγραφικες ικανότητες .Σάντουιτς εφτοιαχνε και ο Στηβ στη Λεωφ.Μακαριου μετα τα φώτα τηςΝααφι.Εκει είδαμε ένα πρωινο με τον Αντωνη τον Τορναριτη και αλλους προσκόπους το Ροκυ 1 .Πιο πέρα ηταν το Γουίμπυ με διαφορετικο μενου.Απαιτουσε καπως ισχυροτερο βαλάντιο και ειχε τις δόξες του τα βράδια του Σαββατου
Στην καντινα μας κατέφθαναν κατα αποστολές πάστες διάφορες.Το νερο δεν ήτο αγαθο προς πώληση και οι αγορές μας είχαν μέτρο και αυτοσυγκρατηση.Τρώγαμε αργα πάντα μετα συζητήσεως.Αν ειχαμε αγωνα βόλευ τα ξεχνούσαμε όλα
Κατα καιρους στην έξοδο μας προέκυπταν και παγωτα.Πιο πάνω απο το σχολείο σχεδον απεναντι απο το καφε καμπάνα εκει στη σταση των λεωφορειων 16 και 17 ήταν και τα παραδοσιακα παγωτα Φίλιπς που καποτε τα επισκεπτομασταν ιδιως σε ημέρες καύσωνος
Στα πρωτα γυμνασιακα χρονια η γυαλινη μπουκαλα χρεωνόταν.Αρκετοι μεγάλοι δεν τις επεστρεφαν γι αυτο οι μικροτεροι εστηναν επιχείρηση πλουτισμου με τη συλλογη και ανταλλαγη μπουκάλων.Ηγέτης ο Σωτηράκης που κάποτε τα σοβαρα εσοδα τα ξοδευε στη Ψησταρια Δρουσιωτη στην αρχη του ανηφορου για το Αλάσια.Εκει παρέλαυναν οι κούπες τα δάκτυλα και αλλα γλυκα μεγίστης νοστιμιας.Επι της Λεωφόρογ πριν την Πυροσβεστικη ήταν και τα παγωτα ΗΡΑΚΛΗΣ οπου το χειμωνα τα ζεστα αμφιψωμα ητο αρίστης ποιότητοςΑπόψε σερβιραμε ολιγες παλαιες γευσεις.
Για φις περιξ φου σχολειου πιτσαριες οβελιστήρια και τους ενδοξους οικους των χαμπουρκερ και των μακαρονναδων εις επομενον πρωινην εκδοσην

Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η προκλητικη αγάπη του Θέου μας στήριξε εκείνσ τα χρόνια αλλά και την τριακονταετια που ακολούθησε.Το 1978 στο σχολείο μας υπήρχαν πολλές δυσκολιες πίσω απο τα χαρούμενα πρόσωπα.Όλοι και όλες το παλεύαμε.Ο καθένας με τον τρόπο του.Με υπομονη στις αδικίες στη φτώχεια σε κάποιες πρ.οσβολές
Θυμησες παιδιων με ένα και μοναδικο παντελόνι του σχολείου.Με τους δυο γονεις στα κατεχόμενα.Αναμνήσεις δύσκολης φτωχειας στα μάτια κάποιων φίλων.
Δυναστικοι κάποιοι γονεις.Ορισμενοι επιπόλαιοι εντελως αδιάφοροι.
Και απ την άλλη όχθη το φως η αγάπη Όλοι μια αγκαλια γυρευαμε και γυρεύουμε ενα χέρι στήριξης μια ζεστη χειρονομία.Ένα δανεικο ποδήλατο μια βόλτα με την μοτοσυκλέττα μια προσκληση αναγνώρισης
Μια αγκαλια τραγούδια.
Μεγάλη παρηγορια το παιγνίδι.Όλοι σχεδον επαιζαν η έβλεπαν βόλευ.Στα κενα στα διαλείμματα.Τιτάνιες μάχες καρφια μπλοκ μαγικοι πασαδόροι.Ο καλύτερος ο Μιχάλης ο Τσιρπονουρης ο αγαπητος Τσίκος με τα μαγικα δάκτυλα τις απιστευτες μπλοφες και τα γρήγορα περάσματαΣτα καρφια ο Σάββας και ο Γιαννης το κερυνειωτικο οπως τον έλεγε χαιδευτικα ο κύριος Λουκα.Είμασταν πολλοι οι καλοι στην πετόσφαιρα υπήρχαν και οι άριστοι.Ο Λουκας που επαιξε μετα στην εθνικη ενα η δυο χρόνια μεγαλύτερος μας...
Το καλυτερο παιγνιδι βόλευ το παιξαμε με αγάπη στο Αναμορφωτηριο της Λάμπουσας.Πήγαμε με τα ποδήλατα.Μας οδήγησε ο Σάββας μετα απο πρόσκληση του πατέρα του φωτισμένου δάσκαλου και ανθρωπου ώριμου με μεγάλη καρδια.Παίξαμε με κέφι και καλή καρδια.Ακομη θυμηση ακριβη τα χαρουμενα προσωπα εκεινων των εφήβων στο παιγνίδι και όταν μας αποχαιρετουσαν.
Επιστρεψαμε με τα ποδήλατα όλο κατήφορο ραλλίστες και με μια ζέστα στην καρδια.Το θυμηθηκαμε προσφατα με το Σάββα σε μια απο τις συνάξεις εκτάκτου απολαυσεως που μας προκύπτουν ευτυχως τον τελευταιο καιρο
Παρά τις δυσκολίες τα καταφέραμε μέχρι τώρα
ΥΓ. Εν τω μεταξύ οι πολυ καλες κυρίες της Μουσικης προσπαθουδαν να μας μυήσουν στην Κλασσικη Μουσικη μέσα στο θέατρο που χρησίμευε για αίθουσα διδασκαλίας μουσικης.Είχαμε τετραδιο πενταγράμμου και βεβαια τα εφηβικα παράπονα για τις αδικίες στους διαγωνισμους συγκροτημάτων.Βασίλευαν οι Βόλκανς που συνήθως επαιζαν εντος έδρας και το ίδιο τραγούδι που δήλωνε πως δεν έχουμε αναγκη την Εκπαιδευση.Ελα όμως που εμεις αγαπουσαμε το σκολειο τις πινέζεςτα Γαλλικα σγνδιασμένα με τον διακόπτη του ρευματος και τη μερικη συσκότιση της τάξης
τελευταία ώρα και βεβαιως βεβαιως τις εκδρομες τα κενα στο μικρο γήπεδο και τα Αγγλικα του κου Κονναρη όπου γινονταν αγγλιστι σχολιασμος της πορειας της ΑΕΛ και του ΑΠΟΛΛΩΝΑ.Ταυτόχρονα καποιοι οργανωναν την εξαφάνιση του γαλανου απουσιολογίου για να μην ξεχνω το διερευνη τικο βλέμμα του Λογιστη κου Νικολαίδη όταν δήλωνα την πληρη άγνοια μου.Προσπαθούσε να δει αν πισω απο τις διόπτρες μου κρυβόταν μια επαρκως κρυμμενη τακτικη αλεπους όπως διεδιδετο σποραδικως μέτα απο μια επιτυχη αγόρευση εμπροσθεν της κας Παρασκευα που διερευνουσε τι άλλο μικροεπεισοδια με σπογγους κατα τη διδασκαλια των Γαλλικων.
Ατε καληνύχτα και σκοτεινιασε και είμαι ακόμα έξω απο την Πίτσα Νάπολι και θα πάρω το δρόμο εξω απο την οικια Τσίρου για να βγω στου Αχιλλέα κοντα στο Τσίρειο Δημοτικο. Ενω ολοι μαζευονται νωρις στο σπιτι για την Κραυγη των Λύκων ενω αργησε το 16 για το Κολοσσι

ΤΟ ΦΘΑΡΜΕΝΟ ΣΑΚΚΙΔΙΟ

Τα χειμωνιατικα πρωινα το 1980 και το 1981 ήταν πολύ κρύα.Ακόμα κι αν δεν έβρεχε δεν μπορουσες εύκολα να κρατας τα τιμόνια του ποδηλάτου.Ευτυχώς οικονόμησα απο τον πατερα μου ένα ζευγάρι γάντια.Οδηγουσα μες το κρύο και ήμουν ευτυχισμένος
Όσοι είχαν πατερα απο έτη μοτοσυκλεττιστη πάντα καταφερνάν στο σχολείο να έχουν γάντια.Σεκοντ χαντ καθως τα έλεγε ο φίλος εννοώντας πως είναι σχεδον καινούρια.Πάντως και στα επόμενα έτη οσοι είχαν μοτορα τα μετέφερναν με ένα τρόπο προστατευτι...κο στην τάξη.Πάρκαρες ποδήλατο η μια λάντι ή έστω μια μαυρη τσιαλι θα εβαζες τη τσαντα η το σακκιδιο στον ώμο και τα γάντια στο άλλο χέρι.Βάδιζες αργά άνετα προς την τάξη ή τους διαδρόμους ή προς τη σκάλα διπλα απο τις βρύσες αλλα τα γαντια και τα μάτια σου.Ήταν από τα φυλαχτα που δεν αποχωριζώσουν.Άν σου εκρυβαν τα γαντια σου είχε μια ταραχη δεν σήκωνες αστειία για αυτο το μικρο σου ιδιόκτητο.Το ίδιο συνρβαινε και με τσ κλειδια του μοτοποδηλάτου νομίζω.
Οι τσαντες η τα σακκίδια επιβαλλόταν να ειναι βολικα για τον ώμο και να αφήνουν ελεύθερα τα χέρια.Ούτε η πιο ακριβη ατίτας ή πούμα δσν εχαιρε τόσης εκτιμησης όσο ένα στρατιωτικο χακι σακκίδιο απο χοντρο πανί παλαιας εποχης.Οι ιδιοκτητες τους ήταν μιας αλλης τάξης μαθητες και εδέχοντο συνεχως ερωτησεις για την μαγικη άγνωστη πηγη ακομη και προτάσεις αγορας.Οι συζητήσεις περι της χρηματικης αξιας τους μπρει να κρατουσαν μέρες.Είχαν πάντα σημαδια και καποτε ονόμα φαρδυ πλατυ .Πάραμόνευε ο κίνδυνος ,ο πειρασμος ήταν μεγάλος.Ενα φθαρμενο σακκιδιο δεν ήταν παιξε γέλασε

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ