ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΕΙΣ ΤΗ ΝΕΑΝ ΑΜΑΘΟΥΝΤΑΝ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΕΙΣ ΤΗ ΝΕΑΝ ΑΜΑΘΟΥΝΤΑΝ
ΔΩΡΗΜΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟΝ ΗΤΟΥΝ Η ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ
Έφτασεν εις την Λεμεσόν ούλλους να μας τιμήσει
Με μιαν καρκιάν ολόπλουμήν να ...καλοτραουδήσει
Τζι όσα τζι αν εισιεν βάσανα φτώσιαν να κάμει πέρα
την ποίησην εν άφηκέν πηλέμου ούτε μέρα
Πένναν μολύβιν τζιαι χαρτίν ασσέν τζιαι μαντησμένος
μ' έναν φτωχοπανόφορόν να γράφει φωτισμένος
Απου τον Πλάστην στα ψηλά στη φτωχοκαμαρούαν
Δώρον που τα γρουσά οι λας θκιαβάζαν τζιαι ακούαν
Που τα ψη τα κανόνισεν ο Πασσοφος Θεός μας
Στην Αμαθούνταν έφτασεν σοφός ο πέρκαλλός μας
Ήτουν η πόλη του γιαλού καρτζίν είσοεν τα δάση
τζι ο έρωτας τζειντου φωτός εν άφηννέν να πνάσει
Αρκοντες μιάλοι ,μισταρκοί αδρώποι προκομμένοι
χρωστούμεν του Βασίλη μας πόλην πεπαιδευμένην

Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ

Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ
Που ακούστειν εκατόνταρχος να αγαπά τον υπηρέτην
Σαν το παιδίν του να τιμά τζιαι σαν τον ευεργέτην
Να γονατά στον Κύριον τζιαι που καρκιάς να τ...ον παρακαλεί
Διαταξε Κύριε καλέ τζιαι γιάνε τον ,η καρκιά του εν καλή....

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΚΥΚΚΩΤΗ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΩΝ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΚΥΚΚΩΤΗ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΩΝ
ΘΡΗΝΟΣ ΧΩΡΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΑΡΗ ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΥΣ
--------------------------------------------------
Κόμα στην Αλεξάντρεια είχαν Κα ιμα κάμη
Να σε βουρα που ταπισόν μέμπα τζιαι ξαναπκιαεις
Τζειντην τη σημαίαν τηνκαλήν μέμπα τζιαι εν προκάμει
Με κελεπσιες ομπρός του να αλυσωθείς τζιαι πέρα αλλού να πάεις

ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
ΕΠΑΙΝΟΣ ΥΠΟ ΧΩΡΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΑΡΗ
Άμαν σε σκέφτουμαι μανηχόν σου με τζειντον Πάλμερ που πανοθκιον
Να σε γυρεύκει σουλλην την Κύπρον ν...α με σαφήνει τσας νεπαμόν
Θαμμάζω τζειντην απλήν χαράν σου μεσα στους λας της υπομονής
Μεσά στα αμπέλιν τ αλυσωμένον ήσουν ποκούμπιν της προσμονής.

ΠΟΙΗΤΑΡΗΣ ΤΖΙΑΙ ΤΡΑΟΥΔΙΣΤΗΣ

ΠΟΙΗΤΑΡΗΣ ΤΖΙΑΙ ΤΡΑΟΥΔΙΣΤΗΣ
ΣΤΗ ΔΡΟΥΣΙΑΝ ΤΟΥ ΕΞΗΝΤΑ
Επουλουν τες φυλλαδες μου θκιακοσια παναηρκα
Μα κομα της ποιησεως εν ειδα τα χαηρκα...
Επηαιννα τζιαι τακτικα στης Παφου εορταες
Τζιαι εις τη ΔροΥσιαν ακουσα τους πιο καλους χαβαες

Ειχαν φκιολαρην αψευτον μαστρον του τσιαττισματου
Χαρα σου να του τραουδας τζιαι τζεινου η χαρα του
Να του χορευκω θκυο γυρους αμεσως να τσιαττιζω
Για τον Ακαμα να λαλω τη Δρουσιαν να χουμιζω
Να τραουδω τις ομορφες τζιαι τη φιλοξενιαν
Του Φανη τζειντες μαειρκες μες το αρκοντικον του
ΣΤης Καρης την ανεφανην στου Βλου την Πανα ι αν
Του Καψαλου τζειντα οφτα μαστρος στο μερτικον του
Με τον Κουριδην στο φκιολην ειπα τα πιο ωραια
της Μεσαρκας ποιηματα του Αποστολ' Αντρεα
τραουδια τζι ιστορηματα μανεες με μερακιν
τζι ο Ζιγκας εακλουθαν μου τραουδα συντροφακιν

ΝΙΚΟΣ ΣΙΑΦΚΑΛΗΣ

Να κλάψω για το θκειούλη μου να τον μοιρολοήσω
Της Δρούσιας τον καλόν σκοπόν να τον κανοναρκήσω
Ήτουν άρκοντας τζιαι ευγενής τζιαι κεχαριτωμένος
που ανωρίς ηθόποιός ο πολλοπλουμισμένος

ΤΣΙΑΤΙΣΤΟΝ ΤΟΥ ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΕΡΚΑΣΤΟΝ ΓΙΑ ΟΥΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΖΙΑΙΡΟΥΣ

ΤΣΙΑΤΙΣΤΟΝ ΤΟΥ ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΕΡΚΑΣΤΟΝ ΓΙΑ ΟΥΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΖΙΑΙΡΟΥΣ
Εφκάλαν μας τζιαι πόσσω μας , εφάαν μας τους κόπους
Γεφύριν εγενήκαμεν να μας πατούν στους νώμους
Κα...τόπιν εμηνύσαν μας πως τούτοι μας εσώσαν
Τζι αλήθκεια κάθεσαι μετράς σσίλιες φορές βοβώσαν
Τζιαι ελάλεν μου ο γέρος μου εν εσιει εξηγήσεις
Να μεν τα χάσεις τζιαμπροού σα σου μηνούν να πα να σοβατήσεις
γιατι εν το κτισες καλά τριάντα χρόνια ποστασιάν
Π αδρώπους πον εχουν Θεόν χάννου μακρά για νάβρεις ποσπασιάν

Λλοος υστερινός βρακοφόρου για τη φωνήν τ Ακάμα

Λλοος υστερινός βρακοφόρου για τη φωνήν τ Ακάμα




Άρκον πον να με πάρει ο Θεός στα Μιάλα Μοναστήρκα
Εθθέλω να ασπρογιάσετε τοιχους τζιαι συμηντήρκα
Μόνον ποννα μ...ε πέρνουσειν οι φίλοι οι χωρκανοι μου
Πεζάτε με εις το καμπίν τζιαι τραουδάτε τη φωνήν μου..

ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
Όταν αποικιοκρατικός στρατός
περιλούει με βενζίνη και καίει
ένα μαχητή της ελευθερίας, έναν μάστρον λίαν αγαπητόν σε ολόκληρον την νήσον και ιδίως στους χωρικούς συνεργάτες του σε ολόκληρον τον ορεινόν όγκο του Τροόδους και όταν σαράντα δημοσιογράφοι στις ανταποκρίσεις τους περιγράφουν έναν μαχητή που λόγω και έργω απάντησε στους επιχειρούντες Βρεττανους με ένα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Μπορούμε μόνον να γράψουμε για ΤΟ ΦΩΣ που περιλούει την νήσον ολόκληρ...ην από τότε.ΤΟ ΦΩΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΜΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΘΡΗΝΗΣΑΝ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ.
ΤΟ ΦΩΣ ετούτο πολέμησαν αρκετοι τα τελευταία χρόνια.Αυτή η πολεμική μόνον κακόν κόμισε στον τόπον μας.
Δυστυχώς δεν ήτο πολεμική ουδέτερη.Επιχειρούσε να εκμειώσει τον κορυφαίο των νεομαρτύρων μας.Απλά γιατι η αρετή του το Φως του βίου του δεν βόλευε τις προπαγάνδες και τα συμφεροντα τους.Αποδωμούσε τις ιδεολογικές και υπαρξιακές τους εμμονές.
Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΦΒΤΙΖΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΝΗΣΟΝ.
ΕΙΝΑΙ ΜΕΣ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΘΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ.
ΜΕΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ...
Για να γραφουμε τη θυσία με το όνομα της...

"Ο Ευαγόρας ο Παλληκαρίδης γιε μου επέρασεν πολλά στα σιέρκα τους..."

"Ο Ευαγόρας ο Παλληκαρίδης γιε μου επέρασεν πολλά στα σιέρκα τους..."

"Μα πάρα πολλά παιδίν μου...
 
Τζιαι ο Λισανής εβασανισεν τον παφης τον επκιάαν εις το δάσος.
Ο Λισανής με τον άππαρον τζιαι το νάμιν.
Εδερνεν έναν παιδιν κελεπσιασμένον.


Τούτη ήτουν η αντρεία τούτους τους κουρσάρους...
 
Ύστερις εις την Πάφον εις το Δασούιν αγνώριστον τον εκάμασιν.

Άμαν ήρτεν ο τζιύρης του να τον δει εν εδείκλαν πάνω να τον δει να λυπηθει.  "Δείκλα πάνω γιε μου να δω ήνταλος σε εκάμαν".

Ύστερις αναλάβαν εις την Χώραν οι ανακριτες της Ομορφίτας.
Ήτουν πολλοι ξακουστοι εις τες αποικίες.
Πέλα σέλα επέρναν τους για τούτες τες δουλειές.


Κεντηρίωνες γιε μου.


Βάσανος τζιαι σταύρωσις.

Ανομολόητα μαρτύρια.

Τζι ήτουν μιτσης γιούλη μου μα άντεξεν.
Τρεις τζιαι τέσσερεις πασσέναν παιδίν.

Άκουα τον που πόνεν μα ακούα τζιαι την αδρωπκιαν του την βαρετήν.

Παλληκαρίδην τον ελαλούσαν λεβέντης ήτουν.

Εγεματώνναν τον τζιαι αννοίαν το ουίσκιν τζιαι πίνναν μες το γραφείον.
 
Έπκιαεν ο γέρος το κρασιν να γείρει μες τα ποτήρκα.
Εφάνειν έναν σημάιν πάνω της παλάμης του.
"Ήνταμπον τούτον θκειε ;" αρώτησεν ο σηρβιτόρος π άκουεν ξηστικός.
"Εν τα σημάθκια του Μάρλοου".
Άμαν εμέθκιαν άφτεννέν τσιάρους βήρα.
Ταψούθκια εν είσιεν μες τα ανακριτήρια.
 
"Μα σουν τζιαμε θκειε;  Ήσουν κοντά του;"
 
"Έτυχεν γιε μου.  Έτυχεν..."
 
"Εν αλήθκεια πως ετραούδαν τζιαι εψαλλέν;"
 
"Ο Ευαγόρας είσιεν γλυτζιαν φωνήν. Τες νύχτες μες τα γέματα εκρολοούμουν τον.  "Τη υπερμάχω..." εψαλεν σιανά παραπονεμένα. Ύστερις τον Ύμνον μας του Σολωμου
ΑΓΑΠΑΝ ΤΗΝ ΠΟΛΛΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ο λεβέντης"
 
"Εν αλήθκεια σου θκειε αγάπαν την".
 
Σε μια δίκην επέρναν μας πολλους μαζι μες τ αυτοκίνητον το φυλακομένον.  Είδεν τα σιέρκα μου.
"Άντεξες ρε χώρκανέ.  Εν ελεύτερα τωρα τα σιέρκα σου.  Τζι αήστους να νομίζουν.  Μεν φοάσε."

Εν είπα τιποτε.  Εχαμογέλασα τζιαι εκλαια νάκκουριν.  Τζειν' το γελοκλαμαν ήτουν γρουσος τζιαι βαρσαμον...

"Μεν φοασαι ρε.  Εν να πάμεν εις την Μάναν μας!"

Τζιαι τζει ψηλά εις τους αγγέλους.

Εν έχω φοον πκιον Ευαγόρα.  Που να την έβρουν τη ψυσιήν μας να της τζιησουν.

Υστερις που τούν' τους λόους ο καφενες έπλεεν μες το Φως...