Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΚΡΥΑΔΕΣ ΤΟΤΕΣ

Εκρυάδισεν καλά τζιαι φορώ τα γάντιά τζιαι μαχουμαι μες την κρυάδαν να στραφώ με τον καρκαντάν που το Αθηναίδειόν.Φακκά μου τ'αγιάζιν καταπρόσώπον.Εν η αλήθκεια ριώ μα νώθω τζιαι πολλά ζωντανός.Έτσι ήταν οι κρυάδες τότες.
Εκλεισα το σακκούιν ως πάνω.Εδισα τζιαι τον καούκκον να μεν κρυώνουν τα φκιά μου τζιαι βάλλω τα δυνατά μου να φτάσω στου Χαράκη.Τζιαμε στην λεωφόρον φκαίννει που το δρόμον του Αλάσια βουρητός ο Γιώρκος να προλάβει το λεωφορείον του Καντού.Πιο πάνω στην Πυροσ...βεστικήν φυλάουν τις Καβασακι οι υπάλληλοι του Σύκα.Προσπερνά με το 17 τζιαι σιερετούν με οι κορούες που
παν για τον Υψωνάν μες τη βράστην του λεωφορείου..
Ασσεν καλά τα γάντια τζιαι μπορώ τζιαι κρατώ τα τιμόνια.Ψηλά στην Ιωάννη Κυριακίδη ο Παππαρίδης βάλλει το Κρίφτερ στο έμπα της πολυκατοικίας τζιαι μασιεται να το κλειώσει.Φτάννώ στην Τροόδους.Ήρτεν η γιαγιά η Σοφρωνία που τη Δρούσια.Φρεσκος τραχανάς πας το τραπέζιν αχνηστός.Φάε γιε να βράσεις.Εξυλοπάγιασες.Στο χωρκόν εσιόνισεν εχτές.Έσειρεν μαλλούππαν.Αρκέφκω να βράζω σιγά, σιγά.
Ήταν κατι σιειμώνες όνομαν τζιαι πράμαν.
Εμπαινες μες τα ρούχα να βράσούν τα ποθκια σου να συβράσεις να τζοιμηθείς με μιαν περέαν αγγέλους να σε γλέπουν τον ανεπρόκοπόν που αγάπαν τα γράμματα του Αθηναιδείου Στ Γυμνασίου τζιαι ούλλα τα άλλα καλά τζιαι χρυσαφένα του.Χαλάλιν τζιαι τα λλία λάθη του.Τζιαι τζείνα αγαπώ τα πκιον.Προπάντος τα στολιθκια ,τα παιθκια του ,κοπέλια τζιαι κορούδες.Αντζιελοκάμωτες τες ελάλεν ο πελλός ο φίλος μου τζιαι εκαμνεν με τζιαι εγέλουν τζι ας ήταν κρυάδα πολλή.Ξυλοπαγιασούρα.
ΥΓ.Έτσι κρυάδες τζιαι είχα συμμαθητές στο Γυμνάσιον μες τις παράκκες τζιαι τα μεαλοττσιατιρά τα άσπρα που άμαν τα θώρες στον Καταυλισμόν Κολοσσίου επόνες τη ψυσιήν σου.Τζιαι όμως εγελούσαν τζιαι επελλανισκαν μας με τις πινέζες τζιαι τις πλάκες τους Συναχτήτε ελάλεν τους ο Νίκος .Επαρακάμετετό ρε κοπέλλια.
ΥΓ2.Αφιερωμένον στον Θεόδωρόν Κυπριανού που εσκολάσαμεν πολλές φορες μες τες κρυάδες τες βαρετές.Οι παλιές φιλίες τες κρυάδες εν τες εφοούνταν .Ήταν βραστες οι καρκιές μας.Είχαν μιαν ζεστασιάν αληθινήν .Ελαλούσαντειν αγάπην.Ετσι λαλεί η μάνα μου η καλοσυνάτη.

ΑΜΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣ ΤΗ ΘΛΙΨΗ

Άμαν είσαι μες τη θλίψην ελάλεν μου ο παππούς ο Αναστάσης εις τη Χώραν να θωρεις δεντρά,θάλασσαν.
Να πίννεις τζιαι κανενάν κρασίν ελάλεν νου φίλου μου να ανοίει η γλώσσα σου να λαλείς τον πόνον σου να φέυκει που πάνω σου.
Αθθυμούμε ύστερα που το Οδόφραγμά επκιάα στρατές των στρατών τζιαι επήα εις τας Αθήνας Μεάλην Εφτομάν του έτους 1990.Έρεξα τζιαι είδα τον Κύριον Νίκον Βασιλειάδην είπα του τον πόνον μου για την Κύπρον που ήταν σχεδόν τρεις μήνες στους δρόμους κ...όντρα στην κατοχή τζιαι την διχοτόμησήν.Εσυμβούλεψεν με τζιαι επκιάα τρένα λεωφορεία τζιαι πλοιάριόν τζιαι έφτασα ως τ"Αγιον Όρος να πω τον πόνον μου, να ιστορήσω τα πάθη μου τζιαι τις περιπέτειές του βίου μου.
Έφτασα στην Σταυρονικήτα.Έκαμά Πάσκαν βασιλικόν.Ώρες ολόκληρες ακουσεν με ο παπά Βασίλης ο Γοντικάκης.Να τον έσιει ο Θεός καλά.Εστειλέν με τζιαι εξομολοήθηκά στον παπά Ιερεμίαν, τον καλοσυνάτον ,τον Αυστραλέζον.Έπνασα.Ύστερις επήρεν με ο Λεωνίδας, ο μάγκάς ,ο Σαλονικιός στο τζελλίν του Αγίου Παισίου τζιαι επκιαά την ευτζήν του τζιαι άκουσα τον τζιαι εποθάμασα τζιαι στραφηκά τζιαι αλλό θκυο φορές τους επόμενους χρόνους.Σαννα τζιαι ήτάν εχτές .
Εστράφηκά στην Κύπρον που το Περβόλιν της Παναγίας τζιαι είπα να τραβώ κουπίν μες το πέλαγός του βίου ποτε σιανεμμιά ,ποτέ τρικυμία, νύχτα Παρασευκόνυχτά μες τα σκοτεινά τζιαι έσιει ο Θεός τζιαι για μας τους
δύσκολους, τους εσαεί κατηχούμενους πεπτοκώτες.
Ελάλεν τζιαι ο μάστρε Φώτης Αμολόητα τα πάθια τζιαι οι καημοί του κόσμού τούτού.
Εν κάτι νύχτες που θέλεις να τραουδήσεις να πεις τους καημούς ,τις αγάπες ,τις πικρες που πκιες ,τις χαρές.Να κλάψεις τους που έχασες.Να γελάσεις με τις θύμησες των π'αγαπάς για τζείνον το Ελά να σε φιλήσω τωρά που φεύκω για την Ευρώπην που κομά τζυνηά σε τζιαι κάμνει σε να χαμογελάς.
Έτσι νύχταν παγωμένην στην Τυλληρκάν εφερεν το περιπολόν κονιάκκιν μες την λαμιτζάναν να πκιουν οι σκοποι να βράσουν .Εβάλαν μου θκυο τρεις πιννιές.Έβρασα.Επήρα πάνω μου.Άντεξα ως το δεκανέαν αλλαγής.
Μετράς τα θαύματα που έζησες τις αγάπες που σου χάρισαν.Το φως που σου ανάψαν.Σκέφτεσαι τους πέρα ζώντες, τους απαρηγόρητούς.Λες μια προσευχή για χάρη τους.Φτάνει να τους φυλάει ο Θεός.Να ναι χαρούμενοι, ευτυχείς
.Εξομολογητικά που τα χάραξα απόψε.Γραφή από έναν που θητεύει στους κοπιώντες και πεφορτισμένους μα χαιρεται να δωρίζει χαμόγελα και παρηγορητική νοσταλγία στους π'αγαπά......

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ

Ο Κυριάκος ήταν και είναι ένας θυσαυρός μας ατίμητος.Ο στοχαστής αγωνιστής της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.Δεν ξεχνώ τον Μιχάλη τον ποιητή μας τον μεγάλο να μου τονίζει προ δεκαετιών πως άλλη θα ήταν η ζωή της Κύπρου αν δεν ανεβαινέ εξαιφνής στον ουρανό εκείνο το τραγικό Φθινόπωρο του 1958.
Χαρακτηριστικό πρόσωπο του κάλλους και του ήθους της δεκαετίας του πενήντα που δώριζε στην Κύπρον μας ΑΔΡΩΠΟΥΣ θυσίας και αγάπης για τους άδολους ανθρώπους του τοτινού νησιού μας.
Ο Κυριάκος Μάτσης.

ΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ

Οι διαγωνισμοί συγκροτημάτων οργανωνοντάν κάθε χρόνο νομίζω στο Θέατρο του Λανιτείου.Ήταν διαγωνισμοί σχολικών συγκροτημάτων κάποτε και τροβαδούρων που τραγουδούσαν μόνοι ή με ακόμη ένα ήδυο όργανα συνοδευτικά.
Η κριτική επιτροπή ανέβαινέ μάκρυά από την θορυβώδή γεμάτη μαθητική ζωή πλατεία.Στον εξώστη η κριτική επιτροπή θα δεχόταν τα πυρά παραπόνων μετά την απόφαση βραβεύσεών.
Η πλατεία ήταν αμφιθεατρική.Καρέκλες ξύλινές κινηματογράφου που έκλεινάν μόνες.Ωραία κλιμακωτά σκαλο...πάτια μήκος ενός μέτρου.Οι τοίχοι ψηλοί με τα γνωστά κοκκινα τουβλάκια μέχρι πάνω.Έξι στήλες εναλλάξ με τον λευκό τότε τοίχο οπλισμένων κολώνων.Η σκηνή δυσανάλογα μεγάλη με παρκε δάπεδο και κουρτίνες βελούδο.
Υπήρχε από το πρωί προετοιμασία.Να στηθούν οι μικροφωνικές, τα αμπλιφαιάρ,τα ηλεκτρικά για τα μπάσα.Τα μικρόφωνά για τις φωνές των τραγουδιστριών και των τραγουδιστών των συγκροτημάτων.
Τα συγκροτήματα ήταν πολυφωνικά με ποικίλα ρεπερτόριά.Η Τεχνική πάντα με λαικά και μπουζούκιΜπαλάντες με κιθάρες ακουστικές η περιφέρειά και όσο πλησιάζαμε στο κέντρο πληθαινάν τα ηλεκτρικά μέσα.Οι κιθάρες τα μπάδα τα συνθεζαιζερ τα ηλεκτρικά αρμόνια....
Στις κολώνες είχε γύρω κατί ορθογώνια βαθουλώματά.Η οροφή ήταν επίσης με κλιμακωτή κλίση.Για να βγεις στη σκηνή υπήρχαν ξύλινα σκαλοπάτια ένθεν και ένθεν.Στη μνήμη πολλών τα σκαλοπάτια είναι συνδεδεμένα με τα πρώτα τραγούδια σημαντικών συγκροτημάτων.Με μπάντες του Γυμνασίου μας με τον Μέλιο τον Χριστάκη τον Χρύση τον Μιχάλη και τον Σίμο πάντα στα ντραμς.Πρώτη φορά το Στ Γυμνάσιο συμμέτείχε το 1981.Είμασταν Γ Γυμνασίου...
Μεγάλη μέρα,για κάποιους μια αρχή που ακόμη συνεχίζει μουσικά και μελωδικά.
Νομίζω πως εν εφκήκα ποττε μου στον εξωστη ετούτου του θεάτρου.Ελάλουν πως ήταν αδικός στις αποφάσεις του.
Ένα θέατρο μια γενιά συγκροτημάτων μνήμες μουσικές.Στιχοι για μελοποίηση μουσικές μικρες νέες μελωδίες...
Ακόμα τραγουδούσαμε .....