ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ Ο ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ

Σκέφτομαι τον ποιητή Γιάννη Κ.Παπαδόπουλό
Σημείωση πρώτη
______________________________
Θυμάμαι την πρώτη μας γνωριμία.Ένα συγκλονιστικό βραδυνό στο Εσπέρινό Γυμνάσιο Λεμεσού.Τα δάκρυά του για το Γρηγόρη.Ύστερά πολλά πρωινά και απογεύματα στη Ρωδίονός Γεωργιάδη να μου ιστορά να με διδάσκεί....
Ήταν ο ποιητής της Λεμεσού,εικονογράφος της Κυπριώτικής Επανάστασής.,διακριτικός κριτής με λέξεις ατόφιες,αληθινές για τα δύσκολά βήματα του εξήντα και του εβδομήντα.Να σημειώσουμε κα...ι κάποιες από τις παραγνωρισμένες έμορφές ψηφίδες της βιοτής του.Κοσμοπολίτης λογοτέχνης,ταξιδευτής ακάματος.Έλληνας και πολίτης της οικουμένης ταυτόχρονά.Συλλέκτης παθιασμένος.Δεινός μελετητής με οξύ κριτικό πνεύμα.Πνευματώδης και ευχάριστός συνομιλητής.Εύθυμός και πρόσχαρός.Προικισμένος με έντονή μνήμη και δύναμη αφομοίωσης μπορούσε να περιγράφει γεγονότα παρελθοντικά με ακρίβειά σημειώνοντάς ακόμη και επιμέρους λεπτομέρειές.Μάστορής των ευτράπελών διηγήσεων και της έμμετρης σάτιράς.
Εκείνο το βράδυ ακούστηκέ τ'όνομά του στην τηλεόραση.Η αγγελία θανάτου στις ειδήσεις.Ολιγόλογή και βιαστική.Ήταν τελικά η δοκιμασία του να ζει μες στην σκληρότητά και τις εμπάθειές των λογοτεχνικών μας πραγμάτων.Έζησε χωρίς ντουντούκες γι αυτό και έμεινε παραγνωρισμένος ως ποιητής και πεζογράφος.Ο μόνος Κύπριός που διακρίθηκέ στους διαγωνισμούς διηγήματος της Καθημερινής.
Έζησε τρία χρόνια αντάρτης πόλεως.Καταζητούμενός στο WANTED MEN OF CYPRUS.Δεινός συντάκτης σε όλο τον παράνομο τύπο της ΕΟΚΑ.Έλοιωσε κυριολεκτικά μες την καταδίωξη των Εγγλέζων.Τριαντα εξι μήνες απο σπίτι σε σπίτι,κρύπτη σε κρύπτη, κρησφύγετό και κρυψώνα για να παρελαύνουν οι άκαπνοι οι ατάλαντοι και το βασίλειό των επιτηδείων στα κατόπινά χρόνια.
Δεν εμπιστευόταν τους άθεούς,τους οπαδούς των ολοκληρωτισμών.Αγαπούσε τους χωρικούς Κυπριώτες την Κύπρο την Ελευθερία της την Αυτοδιάθεσή.Ήταν φιλαλήθης και μετριόπαθής.Διάβαζε τον Μακρυγιάννη απ τα χρόνια του πενήντα.Προείπε απο το τέλός του Αγώνα τι μας περίμενε τη διχόνοια που ερχόταν.Τους τάφούς των μαρτύρων που θάμεναν χωρίς νερό χωρίς ένα χέρι συντροφικό.
Διαβάστε τις τρεις ποιητικές του συλλογές τη συλλογη διηγημάτων ΤΑ ΧΡΙΣΤΑΓΚΑΘΑ.Τις πάμπολλές δημοσιεύσεις του από το 1944 στον Παρατηρητή της Λεμεσού μέχρί το 1991
στο περιόδικό Υφάδι.Δημοσιεύσεις και συνεργασίες σε δεκάδες κορυφαία έντυπα στην Ελλάδα
Κάποτε ήταν τόσο κοντά μας.Ήταν "Τότε που πολεμούσαμε"
ΥΓ.Ο Γιάννης Παπαδόπουλός γεννήθηκε το 1928 και έφυγε για τον ουρανό το 1997.

Έκαμνεν κάτι σιειμώνες εις τη Δρούσια

Έκαμνεν κάτι σιειμώνες εις τη Δρούσια κάτι σιειμώνες.Έναν μήνάν βροσιήν ελαλούσαν οι παππούες, οι προπαππούες μας.
Ήταν έτσι ένας σσιειμώνας τζιαι εκαθούμαστεν ούλλοι εις την νησκιάν με προεστωτες τον παππού μας το Γιαννή, τον Τύλληρόν ,ελαλούσαν τον τζιαι Γιαννήν του Δασκάλου τζιαι τη γιαγιάν τη Σοφρωνίαν του Κουππάρη ,του Στυλιανού του Κουππάρη κόρη, ,του αδρώπου του πολλά καλοσυνάτου που επέθανέν νέος που την αδικίαν τζιαι την αχαριστίαν των αθρώπων.
Γυρόν που την νησκιάν ...του μαειρκού εις το προτελευταίον σπίτιν τότες του χωρκού .Το τελευταίον ήταν του θείου του Αντρέα του Φέττού τζιαι της θείας της Μαρούλλας που μας αγαπούσαν τζιαι αγαπούσαμεν τους πολλά
τζιαι με το χαμόγελόν τους ,τον σιαιρετισμόν τους τον γλυτζιν, μέλιν.
Ελαλούσεν ο παππούς τζιαι η γιαγιά ιστορίες παλλιές, έναν σιειμώναν πολλά βαρύν που εφκένναν που το σπίτιν μόνον για να κουτσιήσουν βίκον μες το άσιερόν των κτηνών μες τους σταύλους να τα σάσούν να τα ταράξούν νάκκον.Έβρέσιεν έναν μήναν εκατεβήκαν οι ποταμοί πέλα σέλα επέρναν ο,τι εβρίσκαν ομπρος τους.Ο κόσμός εμηνισκεν έσσω ετρωέν σούππες τραχανάν, αυκολέμονες, λουβάνες ,όρνιθες της αυλής με τα μακαρούνιά τζιαι το φιδεν του σιερκού.
Τούτα ούλλά ακούαμεν τα με τον παππού να ρέσσει πας το σουβλίν σαρτζιερα ,,λουκάνικά, λαρτίν με κρέας πάνω του τζιαι να τα ψήννει παστην νησκιάν να τα φκάλλει πας το πιάτον
να κόφκουμέν ψουμίν σιταρένον, ζυμωτόν που το φούρνόν τον καλοπυρωμένον της θείας της Σαββούς.Η γιαγιά να τηανίζει μαστορικά τα αυκά της γήστης μας τζιαι εμείς ούλλοι αγγόνια ,παιθκιά, συγγενείς να τρώμεν περιχαρείς παρέα με τις παραβολάες τζιαι τες ιστορίες τους πρωτινούς τζιαι τζιείνους που πήαν να πολεμήσούν εις τες μούλες τζιαι για το γούμενον των μοναστηρκών τζιαι τον παππούν τον Παναήν που ξενητεύτειν τζιαι ήτουν πρώτος παλιωτάρης εις την Αίγυπτόν.
Θκεια Σοβρωνία θκειε Γιαννή είσαστέν έσσω.Κοπκιάστε μάνα μου ποδά πκοιοι είστε μάνα μου.
Ελάτε μωρά μου κατσετε στην νησκειά να στεγώσετέ.
Ήταν κάτι σιειμώνές της Δρούσιας του 1979 του 1980 τζιαι ύστερίς ούλλόν φως πρωτινον
τζιαι ευκαρίστησήν αδρώπινήν.Τότες που εμαχουνταν πκοιος να σου τζιεράσει πρώτός εις τους καφενέες.
Ποττέ να πκιερώσεις γιε μου.Παναία μου ο γιος του καλαερφού μου.Με τον τζιύρην σου επαένναμέν μαζίν σκολείον.Ήντα καλή ήταν η παρέα του.Η γιαγιά σου έκαμνέν κάτι χαλλούμια τζει στον Ακάμαν Όποτε επαένναμέν εφορτωνέν μας .Πο ούλλα τραχανάες ,αναραές ,χαλλόυμια φρέσκά μες τους κούζούς.Για την κουμέραν ελάλεν.Α η θκειά μου η Αννεζού .Πολλά καλή η νουννά μου.
Σιειμώνες της Δρούσιας μας ούλλον αγάπην.Αγάπήν τζιαι βράστην πολλήν τζιαι καλήν μες την καρκιάν

ΚΡΥΟ ΤΑΝΤΑΝΟ

Κρύο τάντανο που θάλεγε και ο Μάστρε Φώτης ο Κόντογλου και σκέφτομαι κάτι νύχτες κρυές σιόνιν μες τα φτωσικά μας φοιτητικά ημιυπόγειά τζιαι κάτι σκοπιές στην Αθαλάσσα που τους πιο κρυαδερούς τζιαι υγρούς τόπους της Κύπρου.Μετά τα Μεσάνυχτά να κατεβαίννει έναν πράμαν που τον ουρανόν ένας αέρας ούλλον νερόν χωσμέννον μες το ππούσιν.Τζιαι ύστερα που τες τρεις να νομίζεις πως τα ποθκια σου πλέουν μες το νερό Αν ήσουν τελευταίον νούμερον ως τις εννιά το πρωίν να νομίζεις πως τα άρ...βυλά εν γεμάτα νερόν.
Όι πως εν ηξρραμεν που τούτα.Άμαν επάτας το μεσημέριν που επαέννες σκολείον μες τις λάντες τζιαι εγέλαν σου καμμιά βαθκιά λαγκούφα ποτζείνες που ήταν γεμάτη η Λεμεσός επήαιννές εις το Αθηναίδειόν με φουσκιν παπούτσια κλάτσες τζιαι έφκαλλές την έτσί ως τις πέντε και τέταρτόν που ήταν να σκολάσεις.
Μες την τάξην βέβαιά ερυούσαν τζιαι άλλοι.
Εφορούσαν μόνον πουκάμισον τζιαι κανέναν λεπτόν τρικούιν που εμιτσιιανέν του αρφού τους.Ελαλούσαν πως εν ρυούν πως εν πελλάραν που κάμνουμέν τζιαι κουκκουλωνούμαστεν .Τζιαι όμως κάποτε ένωθες πως εσιγοκτυπούσαν τα δοντούθκια τους φίλους μου μα ήντα να κάμουν.
Αθθυμούμε ήντα χαράν έκαμά άμαν τον είδα ύστερα που τρεις εφτομάδες εις το Γυμνάσιόν να φορεί βραστόν σακκολύίν έναν τζάκετ πασιήν στρατιωτικόν νάκκον πατσιαρισμένον.Κάποιος καλογνωμός έδωκέν τουτο.Έφκαλέν μαζίν του τρεις σιειμώνες.Ήταν ποξαρκής μεάλον του ευτυχώς.Τζιαι να φανταστείς στους τόπους τους ο τζιύρης του ήτουν άρκοντάς.Γέρημή προσφυγιά, βαρετή φτώσεια.
Αντέξαμέν .Δόξα τω Αγίω Θεώ.
Μιαν νύχταν υπό το μηδεν βροσιές τοίχος υδάτινόν καταρράκτες του ουρανού.Πουκάτω που έναν υποστεγόν φορτηγών.Ξυλοπαγιασμένος μες σε μιαν χλαίνην του Β Παγκοσμίου.Στην Αθαλάσσσαν Δετζιέβρής.Ο θαλαμοφύλακας που με είδεν ντυμένον λαλεί μου .Μα εννά παείς.Εννοούσε πως ήτουν νά πεθάνω τζιαμε έξω.Εννα πάω είπα του.Εννα φκει πόψε έφοδόν.
Κατά τις θκυο τχιαι δέκα ετόν ποτζιει μες τη χλένη εφοδεύων.Σαν να ταν πολέμαρχός του παλλιου τζιαιρού.Εκαμά του κανόνικά αναγνώρισην πλήρην.Εστασαν τα νερα τζιαι επηαίννάν των ποθκιών του.Αμαν ετέλειωσα ληρτεν κοντά υπογραψεν το βιβλίον της σκοπιάς με μιαν ιεροπρέπειαν.Ύστερίς εδεικλησεν πάνω μου.Καλησπέρα δάσκαλέ λαλεί μου με έναν τρόπον επαινετικόν.Άμαν είδα την υπήρεσίαν είπα ο Ποππάτζής εννάν τζιαμέ.Είπα καλησπέρα Κύριε Λοχαγέ.Κράτα καλά λαλεί μου τζιαι ετράβησεν για τις άλλες σκοπιές.Προς στιγμής ενόμισα ήτουν ο Αυξεντίου.
Αλλάξαν με στις τρεις σχεδόν ποξυλλιασμένον.Εμπήκα στο θάλαμόν.Έφκαλλά τα αρβυλά να μπω μες τες πατανίες.Λαλει μου ο θαλαμοφύλακας.Άντεξες ρε σειρά; Άντεξα ρε Νικολάου.Κρυάδες που τραβησαμέν σαν τούτες ρε σειρά .Τζιαι φαντασου τους τους γέρημούς μες τα τσιατήρκα το Σιειμώναν του 74.Ήταν ένας σιειμώνας ξυλοπαγιασούρα τζιαι ερύαν τζιαι η καρκιά τους που τους τα κλέψαν ούλλά εξον που την ψυσιήν τους.
Καληνύχτά δάσκαλε
Καληνύχτα Νικολάου
Έσιει που τζειν την νύχτάν που είπα πως χαλάλιν εν θα τους τα κάμω.Τζιας με λάμνούν ούλλοι που γυρόν

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΒΙΟΣ ΑΠΛΟΣ

ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Η ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΦΗ
ΕΡΓΟΧΕΙΡΟΝ ΟΥΤΙΔΑΝΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΗΜΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΕΚ ΔΡΟΥΣΙΑΣ ΠΑΦΟΥ
ΠΑΡΟΙΚΟΥΝΤΟΣ ΕΙΣ ΝΕΑΝ ΑΜΑΘΟΥΝΤΑΝ
Αρχινώ σήμερον να ιστορήσω το βίον του συντοπίτη μου Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα.Κατα πρώτον θα σας πω για τους γονέγους του που ήτον συγχωριανοί μου και αυτοί.Ο πατέρας του ελέγετούν Επιφάνιος ωσάν το Δεσπότην μας εκείνον τον τρανόν όστις εθαυματούργησεν πολλά.Της μητρός του το όνομαν ήτουν Κοσμία και ήτουν ψυχή έμορφη πολλά και εις την ψυχήν ζηλευτή.
Η γέννησις του καταπώς λεν οι γραφές το έτος πεντακόσια πεντήκοντα πέντε εις την Παλιάν Λέμεσόν που τότες την ελέγασιν Αμαθούνταν και ήτουν κτισμένη εις τον Αιγιαλόν.Έπερνεν ο Επιφάνιος το τέκνον του και εφκένασείν να περπατήσούν εις το ακρογιάλλιν δια να παίξει και να χαρεί το πολλά ωραίον του Θεού κτίσμαν,την θάλασσαν και τις ομορφκιές της,το τζύμμαν , τους αφρούς, να κρολοηθεί τα τραούθκια της......
Όποιον εσυναντούσαν εσιερέταν τους τζι ' ετίμαν τους.Αννοίαν τα ξωπόρτια να μπεί ο άρκοντας ο Επιφάνιος που κυβέρναν την νήσον με φόον Θεού και αγάπην δια τους Κυπριώτες περισσήν.Έβλεπεν ο Ιωάννης και ελάββεννεν παράδειγμαν και ωφελήτουν πολλά.
Εις το σχολείον με πόθον ζηλευτόν εμελέταν και εμορφώνετουν κατά την τάξην του τότε καιρού.Εμαθήτευσεν εις εναρέτους δασκάλους και σοφούς μα το περίτου εγνώρισεν μετά πολλής χαράς τας γραφάς τας ιεράς.
Κοντά εις την μητέραν του εμάνθανέν αλήθειες δια την ζωήν και εδιδάχθε ιν τον τρόπον του αληθινού πλούτου, του θησαυρού του εν ουρανοίς.Η οικογένειά του ήτουν πλούσια και εις την Ρωμανίαν ξακουστή.Μα ο καλός Ιωάννης εκατάλαβεν τας συμβουλάς της μητρός του της Κοσμίας και δεν ελογάριαζεν τα μαξούλλια τα πουγκιά και τα γεννήματα που έπεμπεν ο Πλάστης μας εις το αρχοντικόν τους.
Σημείωση: Αποφάσισα να σας αποστείλω πρώτα ο Θεός την εντελώς πρώτη γραφή του Βίου του Αγίου Ιωάννη γιατί πλέον την νοιώθω και γλωσσικά και νοημάτικά ένα κομμάτι της ψυχής και των πόνων μου.Γραφτηκέ το 1994 το Καλοκαίρι μετά από μια ετήσια καταιγίδα.Επιπρόσθετά σήμερα ο Άγιός και ο πατέρας του σπάνιες ηγετικές μορφές με θυσιαστικό ήθος κομίζουν μιαν άλλην οδόν για να την πκιάουν νυν και μελλοντικοί ηγέτες μας πέρκει δούμεν Φως τζιαι πνευματικήν ελευθερίαν τζιαι ολίγην προκοπήν ως Γένος Ελλάς και Κυπριακή Δημοκρατία και ελληνισμός απανταχού της Γης