Να πω πως εν μου λείπει εν ψέμα μου.Ένωθά τον σαν τον δεύτερον αρφόν μου.Πολλά πρωινά εμεγάλωνεν μαζίν μας μες την αγκάλην της μάνας μου έκαμνεν κάτι ομορφκιές.Έρκετουν η θεία η Λέλλα να τον πκιάει εποσιερέταν μας με φιλιά.Εμεγαλώναμεν μιαν γειτονιάν ούλλοι οι συγγενεις αγαπημένοι μα ο Νικόλας ήταν θκυο φορές δικός μας.Άμαν εστρούθωσεν επαιζεν πολλά με τον αρφόν μου το Χρίστον.Ήξερεν πως το σπίτιν μας ήταν το δεύτερον του σπίτιν εις τη Λεμεσόν..
Άμαν εδιορίστηκα δασκαλούιν στ...η γειτονιάν μας έρεσσεν με το ποδήλατον με τον φίλον του τον Σταυρινίδην .Έκαμνα Γυμναστικήν τους μιτσιους στην αυλήν.Εφώναζέν μου όπως φωνάζει ένας αρφός του μιαλληττερου του αρφου ΓΙΑΝΝΝΑΚΗ τζιαι σιερεταν με με τζην το χαμογελόν του το γρουσόν τζιαι επετάλλιζεν η καρκιά η ψυσιή μου.
Ήμουν σιούρος πως ήτουν να προκόψει.Προκομμένος που τα μικράτα του καλοαναγιωμένος νουσιμός χαρούμενός.Ούλλοι αγαπούσαν τον εις την γειτονιάν εις το χωρκόν
Αγάπαν τον τζιαι ο τζιύρης μου πολλά Άμαν εμεγάλωσεν κάποτε εμπαινεν σπίτιν αξξηππα.Εχαμογέλαν ελάλεν ήρτα να σας δω γελόντα τζιαι ο πατέρας μου εγέλαν σσιλλιά χαμόγελαΕλάλεν του Κάτσε Νικόλα μου να φάμεν .Ήταν περήφανός για τουντο γιούιν που ταν γιεμαν του που την μερκάν της μάνας του της Αννέζους.
Πόσα να γράψω να ιστορήσω.Κλάμοντα τα γράφω.Η θεία η Λέλλα ο θείος ο Πάμπός ήταν οι νούννοι της αρφής μου της Αννας.Μαζίν εζήσαμεν στου Χαράκη. Αβιαστα έγινεν οΝικόλας κομμάτιν της ετρυτερης μας οικογένειας.Κομμάτιν της καρκιάς που ταν Δδογσιώτική τζι αγάπαν πολλά.
Ήταν λίαν αγαπητός που τους φίλους του.Άνθρωπος καλλιεργημένος με ευρυτερα ενδιαφέροντα.Ενάρετός καλός.Είσιεν τα σιήλια τα γρουσα τζιαι μαλαματικά ακόμα.Το Νικοτσαρας ετέρκαζεν του για επίθετόν ήτουν λεβέντης σαν το Νικοτσάραν τον ήρωάν των ελληνικών βουνών.Η χάρη του πολλή αφουτουν που γένος ιερατικόν.Ο προπάππος του ο παπάς της Δρούσιας ήτουν όσιον πλάσμαν .....
Να πω εν τον επίσκασα εν μου λείπει .Αγάπησαν τον που καρκιάς που τον τζιαιρόν που μουν εις την γειτονιάν μιτσης
Μαζιν εμεγαλώσαμεν είχα κρυφόν καμάριν αμαν εμαθθεννά τις προκοπάες του
Άμαν εδιορίστηκα δασκαλούιν στ...η γειτονιάν μας έρεσσεν με το ποδήλατον με τον φίλον του τον Σταυρινίδην .Έκαμνα Γυμναστικήν τους μιτσιους στην αυλήν.Εφώναζέν μου όπως φωνάζει ένας αρφός του μιαλληττερου του αρφου ΓΙΑΝΝΝΑΚΗ τζιαι σιερεταν με με τζην το χαμογελόν του το γρουσόν τζιαι επετάλλιζεν η καρκιά η ψυσιή μου.
Ήμουν σιούρος πως ήτουν να προκόψει.Προκομμένος που τα μικράτα του καλοαναγιωμένος νουσιμός χαρούμενός.Ούλλοι αγαπούσαν τον εις την γειτονιάν εις το χωρκόν
Αγάπαν τον τζιαι ο τζιύρης μου πολλά Άμαν εμεγάλωσεν κάποτε εμπαινεν σπίτιν αξξηππα.Εχαμογέλαν ελάλεν ήρτα να σας δω γελόντα τζιαι ο πατέρας μου εγέλαν σσιλλιά χαμόγελαΕλάλεν του Κάτσε Νικόλα μου να φάμεν .Ήταν περήφανός για τουντο γιούιν που ταν γιεμαν του που την μερκάν της μάνας του της Αννέζους.
Πόσα να γράψω να ιστορήσω.Κλάμοντα τα γράφω.Η θεία η Λέλλα ο θείος ο Πάμπός ήταν οι νούννοι της αρφής μου της Αννας.Μαζίν εζήσαμεν στου Χαράκη. Αβιαστα έγινεν οΝικόλας κομμάτιν της ετρυτερης μας οικογένειας.Κομμάτιν της καρκιάς που ταν Δδογσιώτική τζι αγάπαν πολλά.
Ήταν λίαν αγαπητός που τους φίλους του.Άνθρωπος καλλιεργημένος με ευρυτερα ενδιαφέροντα.Ενάρετός καλός.Είσιεν τα σιήλια τα γρουσα τζιαι μαλαματικά ακόμα.Το Νικοτσαρας ετέρκαζεν του για επίθετόν ήτουν λεβέντης σαν το Νικοτσάραν τον ήρωάν των ελληνικών βουνών.Η χάρη του πολλή αφουτουν που γένος ιερατικόν.Ο προπάππος του ο παπάς της Δρούσιας ήτουν όσιον πλάσμαν .....
Να πω εν τον επίσκασα εν μου λείπει .Αγάπησαν τον που καρκιάς που τον τζιαιρόν που μουν εις την γειτονιάν μιτσης
Μαζιν εμεγαλώσαμεν είχα κρυφόν καμάριν αμαν εμαθθεννά τις προκοπάες του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου