Στο Δημοτικό Σχολείο του Χαράκη το ένδοξον εβδομον της πόλεως που δώρισε παίκτες εις τας εθνικάς ομάδας της νήσου υπήρχεν η αντίληψη ότι η πτώσις του μολυφκιού από το ηρανίον χαμέ εις το πάτωμαν της τάξης με τις ωραίες μαρμαρίνες ήτο μικρά η μεγάλη καταστροφή διότι εσπάζαν οι μούττες που μέσα τζιαι όσον τζιαι αν εξυζες μούττη γερήν εθθα γεράτιζες.Έτσι ελαλούσαν τζιαι οι μεγάλοι τζιαι οι κορούες της τάξης τζιαι η Κλειώ που ήταν πολλα προκομμένη τζιαι η Μαρία Ιωάννου που ήταν τ...ζιαι γειτόνισσα μου ,μαθήτριες άριστες και όντως προκομμένες.
Εις την ως άνω αντίληψήν υπήρχεν μία βάση ελαλούσαν οι γειτόνοι μου της χωράφας αλλά
για τσ μολύφκια τσεκοσλοβακίας οχι για τα άλλα τα καλά.Πάντως εν γεγονός πως εγλέπαμεν τα πράματά μας αλλά εμοιραζούμαστεν τα τζιόλας εκτός που μίαν μικρήν μειονότητάν που ούτε ετόλμας να τους ηζητήσεις διότι εσαζασε καλά διά της αρνήσεως.....
Ευτυχώς η κυρία Αγνή η χαρισματική δασκάλα μας της Α και Β τάξεως είχεν παρακαταθήκην μολυβιών και εις έκτακτον περίστασην μας έδιδεν και έτσι εμπόρούσαμεν να γραφούμεν και οι ανήκοντες εις την ομάδαν των ασυστάριστων αμελών ή πτωχών......
Εις την Κυρίαν Αγνήν χρεωστώ την στέρεαν μύησην εις την γραφήν και την τελειοποιήσην της αναγνώσεως και την συμπλήρωσήν της διδαχής του πατέρα μου ο οποίος μου εγνώρισε τον Μίμην και την Λόλαν εν έτος προ της εισόδου μου εις την θρυλικήν πρώτην τάξην της Κυρίας Αγνής όπου έμαθα και όλην την πορείαν του Χριστού μας εις την γην και τον βίον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Έπίσης έμαθα να αγαπώ την πατρίδαν μου μικρήν και μεγάλην και την ελληνικήν σημαίαν.Όλα αυτά εις την Α και Β τάξη προ της τραγικής εισβολής. Ύστερις αναγκασαν την να μας ποχωριστεί τους μισους τζιαι κόμα εχω το παράπονο που έκοψα μες την ομάδαν
των αποχωρούντων.Τον πρώτον τζιαιρόν εγυρευκά τον αίτιον ποιος ήτουν.Υστερις εκατάλαβα πως προνοία Κυρίου εκατατάχθειν εις τους αναπληρωματικους .Έφυά αναγκαστικά που την ασφάλειαν της αγκάλης της άριστης δασκάλας μου τζιαι εισήλθα εις βιόν μαθητικόν περιπετειώδη και μαχητικόν προς επιβίωσην και προσαρμογήν.Ούλλα οκιον εθέλαν αγώναν πότε λλίον πότε πολλήν.Δίχα να το θέλουμεν εγινημάν ασσέν τζιαι αναπληρωματικοί μονομάχοι......
Εις την ως άνω αντίληψήν υπήρχεν μία βάση ελαλούσαν οι γειτόνοι μου της χωράφας αλλά
για τσ μολύφκια τσεκοσλοβακίας οχι για τα άλλα τα καλά.Πάντως εν γεγονός πως εγλέπαμεν τα πράματά μας αλλά εμοιραζούμαστεν τα τζιόλας εκτός που μίαν μικρήν μειονότητάν που ούτε ετόλμας να τους ηζητήσεις διότι εσαζασε καλά διά της αρνήσεως.....
Ευτυχώς η κυρία Αγνή η χαρισματική δασκάλα μας της Α και Β τάξεως είχεν παρακαταθήκην μολυβιών και εις έκτακτον περίστασην μας έδιδεν και έτσι εμπόρούσαμεν να γραφούμεν και οι ανήκοντες εις την ομάδαν των ασυστάριστων αμελών ή πτωχών......
Εις την Κυρίαν Αγνήν χρεωστώ την στέρεαν μύησην εις την γραφήν και την τελειοποιήσην της αναγνώσεως και την συμπλήρωσήν της διδαχής του πατέρα μου ο οποίος μου εγνώρισε τον Μίμην και την Λόλαν εν έτος προ της εισόδου μου εις την θρυλικήν πρώτην τάξην της Κυρίας Αγνής όπου έμαθα και όλην την πορείαν του Χριστού μας εις την γην και τον βίον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Έπίσης έμαθα να αγαπώ την πατρίδαν μου μικρήν και μεγάλην και την ελληνικήν σημαίαν.Όλα αυτά εις την Α και Β τάξη προ της τραγικής εισβολής. Ύστερις αναγκασαν την να μας ποχωριστεί τους μισους τζιαι κόμα εχω το παράπονο που έκοψα μες την ομάδαν
των αποχωρούντων.Τον πρώτον τζιαιρόν εγυρευκά τον αίτιον ποιος ήτουν.Υστερις εκατάλαβα πως προνοία Κυρίου εκατατάχθειν εις τους αναπληρωματικους .Έφυά αναγκαστικά που την ασφάλειαν της αγκάλης της άριστης δασκάλας μου τζιαι εισήλθα εις βιόν μαθητικόν περιπετειώδη και μαχητικόν προς επιβίωσην και προσαρμογήν.Ούλλα οκιον εθέλαν αγώναν πότε λλίον πότε πολλήν.Δίχα να το θέλουμεν εγινημάν ασσέν τζιαι αναπληρωματικοί μονομάχοι......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου