ΒΡΑΔΥ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Βράδυ Κυριάκης...Ώρα δύσκολη..Όπως και τα Σαββατοκύριακα σν ήσουν μόνος. Ας γράψουμε για τα όμορφα.Στα χρόνια του Γυμνασίου λειτουργούσαν ακόμη τα σινεμά στην πόλη.Την ταινία Ρόκυ 2 την είδα με τον Άντρο τον Παππαρίδη σε ένα καταμεστο Παλλας.Πήγαμε με τα ποδήλατα.Είχε ένα πανέμορφο Κρίφτερ Το είχε αγοράσει απο το Σολομωνίδη όπου επωλούντο και τα αυθεντικα Κάρλτον και Τσόππερ.Τον ακολουθούσα με το τσεχικο Εσκα που ήταν στέρεο ποδήλατο και είχε δυνατο δύναμο και φανάρι.
Στα τελευταία λεπτα της ταινίας ο κινηματογράφος έμοιαζε με κερκίδαΞεκλειδωσαμε τα ποδήλατα και πιάσαμε δρόμο για τον Αη Γιάννη την περιοχη Χαράκη.Εκατοντάδες ποδήλατα έφευγαν εκεινο το βράδυ απο τον Πεντάδρομο για όλη τη Λεμεσο και τα περίχωρα.
Ο Άντρος ήταν οπαδος της Άρσεναλ καταγόταν απο την Αμμόχωστο έπαιζε ένα μείγμα ποδοσφαίρου αλάνας και βρεττανικης τακτικης.Είχε ζήσει στην Αγγλια και είχε άλλο αέρα στις επιθέσεις.Ήταν απο τους λιγοστους του Ζ Δημοτικου που έμειναν κάποια χρόνια στο Στ Γυμνάσιο μαζι με το Σωτήρη το Μεσημέρη το Γιώργο Παρασκευα την Αντρη Μιλτιάδους και κάποιους μεγαλύτερους.
Κυριακη μαζευόμασταν συνηθως απογευμα για τους διαγωνισμους συγκροτημάτων στο Λανιτειο θέατρο ή στο Γιορδαμλη.Θυμάμαι μια χρονια τον Μιχάλη τον Πουργουρίδη που κατάφερε να βραβευτει κα ναι δυσκολέψει το Λανίτειο.Περπατουσε με την κιθάρα στη Λεωφόρο για τις λαικες γειτονιες του Αη Γιάννη και του δώριζαν ολοι συγχαρητήρια για τον άθλο.Τροβαδοθρος απο τότε με μια ποιοτητα και ένα ήθος και μια φωνη γλυκητητος και αληθείας.
Κυριακη ήταν νομίζω τότε που κατάφεραν ωριμοι πλέον και οι δικοι μας του Στ να περάσουν στα βραβεία.Στην προβα ανησυχησαν πολλλοι γιατι πλάι στν Μέλιο το Χριστακη και το Σίμο επαιζε και ένας μπασίστας Κωστης νομίζω το όνομα του απο τα Κεντρικα Λύκεια ενίσχυση μεγάλη βιρτουόζος σπάνιος.Στην παρασταση τη διαγωνιστικη κάτι συνεβηκε με την μικροφονικη και τα αμπλιφαιαρ.Το συζητούσαμε για βδομάδες.Ήταν και τα κορίτσια του σχολείου εκει
Οι Κυριακες μας πόσα να χωρέσουν .Αρχη με την Εκκλησια επειτα αρκετοι στο Γυμνασιο πηγαιναμε στο 61ο Σύστημα Προσκόπων.Στο Λύκειο τρέχαμε με την ομαδα του Ιδρύματος Παναγίδη στα χωρια για το πρωτάθλημα της ΑΟΚΝΕΛ.
Ήταν και τα ματς του Παγκυπριου πρωταθληματος .Πρώτο θέμα στις πρωινες συζητήσεις της Δευτέρας
Οι Κυριακες του εβδομήντα και του ογδόντα.Ολοι μαζεμενοι στο μεσημεριανο τραπέζι για το ψητο. Επειτα κάποια έξοδος επιτρεπόμενη γήπεδο ή σινεμα Πάντα στηνΑνατολικη κερκιδα γιατι οΤσακκιστος μυθικος ελεγκτης εισόδου του Τσιρείου δεν επέτρεπε δωρεαν εισοδο εφήβων
Αχ οι Κυριάκες γιορτες και σκόλες ήταν μια ανασα ένα βάλσαμο στον κόπο της εβδομάδος
Πάντως οι Δευτέρες με ένα τρόπο μυστικο και ευλογημενο μας έβρισκαν όλους ανανεωμένους και κεφάτους να έχουμε πολλα να πούμε να μοιραστούμε στην αυλη στις τάξεις στις σκάλες.
Έτσι κυλούσαν οι μέρες οι μήνες τα χρονια της χαρμολύπης και της ελπιδας
Καλοκαιριάζει και πρέπει να βρούμε δουλεια
να οικονομηθούμε για το χειμώνα.Τα καλοκαιρινα εργόχειρα είναι όμως ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο
Σας χαιρετω...εμπλεος κυριακάτικων αισθημάτων μυρουδιων και περιπετειών μουσικων ποδοσφαιρικων και βεβαιως κινηματογραφικων
Πάει κι αυτη η Κυριακη ημέρα Κυρίου χαρα Θεου δρόσος αερμων...